نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۰ توسط Heydari(بحث | مشارکت‌ها)
گروهی از طایفه "عضل" و "قاره"[۱] در ماه صفر، نزد پیغمبر آمدند تا کسانی را برای آموزش احکامدین نزد آنها بفرستد. آنان چون به "رجیع" (آبی از بنی‌هذیل در حجاز) رسیدند به ۶ تن از اصحاب رسول خدا(ص) که همراهشان بود حمله و ۴ تن را کشتند و دو تن را به مشرکانمکه سپردند که به انتقام کشتگان بدر به قتل رساندند[۲].
پیامبر(ص) برای کمک از بنی‌نضیر در پرداخت خون‌بهای دو تن از "بنی‌عامر" که به دست "عمروبن امیه" کشته شده بوند نزد آنها رفت[۴]. یهودیان چون پیامبر(ص) را با کمی از یارانش در دسترس دیدند تصمیم گرفتند از پشت بام، سنگی بر سر پیغمبر(ص) پرتاب کنند. جبرئیل به حضرت اطلاع داد. پیامبر(ص) بنی‌نضیر را به کوچ از مدینهفرمان داد؛ اما آنان به تحریک "عبدالله بن ابی" و یکی از بزرگان بنی‌نضیر، به نام حیی بن اخطب، آماده جنگ شدند[۵] و پانزده روز در محاصره ماندند. سرانجام تسلیم و به اذرعات شامتبعید شدند و املاک آنان میان مهاجران قسمت شد[۶]. در این غزوه، حکمتحریم "خمر" نازل شد﴿وَمِنْ ثَمَرَاتِ النَّخِيلِ وَالْأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا...﴾[۷]؛ ﴿يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا﴾[۸]؛ ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ...﴾[۹][۱۰].
↑محمد بن جریر طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ج۲، ص۵۳۸؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۱۶۹؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۱، ص۳۵۴.
↑محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۱، ص۳۵۵-۳۶۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۴۳؛ ابن هشام، السیرة النبویه ج۲، ص۱۷۰-۱۷۳.
↑محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۱، ص۳۶۳؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۱۸۶.
↑ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۱۹۰؛ محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۱، ص۳۶۴.
↑محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۳۶۴-۳۷۱؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۱۹۰-۱۹۱.
↑ابوبکر بیهقی، دلائل النبوه و معرفة احوال الشریعه، ج۳، ص۳۵۹؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۵۵۳.
↑ «و از میوه‌های خرمابن و انگورها شراب و روزی نیکویی به دست می‌آورید، به راستی در این (کار) نشانه‌ای است برای گروهی که خرد می‌ورزند» سوره نحل، آیه ۶۷.
↑«از تو درباره شراب و قمار می‌پرسند، بگو در این دو، گناهی بزرگ و سودهایی برای مردم (نهفته) است. امّا گناه آنها از سود آنها بزرگ‌تر است» سوره بقره، آیه ۲۱۹.
↑«ای مؤمنان! در حال مستی به نماز رو نیاورید تا هنگامی که دریابید چه می‌گویید» سوره نساء، آیه ۴۳.
↑محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۵۳۷.
↑شیخ حسین دیار بکری، تاریخ الخمیس فی أحوال انفس النفیس، ج۱، ص۴۶۷.
↑تقی الدین مقریزی، إمتاع الأسماع بما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفده و المتاع، ج۱، ص۱۹۶؛ شیخ حسین دیار بکری، تاریخ الخمیس فی أحوال انفس النفیس، ج۱، ص۴۶۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۲۷۴.
