ابوهاشم جعفری
مقدمه
داود بن قاسم بن اسحاق بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب(ع) معروف به «ابو هاشم»، از ثقات راویان شیعه در اهواز بود که نزد ائمه(ع) منزلتی والا داشت. پدرش از حضرت امام صادق(ع) روایت می‌کرد و خود علاوه بر صحابت حضرت امام رضا(ع)، محضر امام جواد(ع) و امام هادی(ع) را نیز درک نموده، و حتی به قولی، تا زمان حضرت ولی عصر(ع) زنده بوده و احادیث متعددی در مورد فضائل ایشان نقل شده و خود نیز احادیث متعددی در بیان معجزات ائمه(ع) دارد. همچنین وکالت او برای دو امام هادی(ع) و امام حسن عسکری(ع) نیز محرز است[۱].
ابو هاشم جعفری می‌گوید: «رجاء بن ابی ضحاک، حضرت را از طریق اهواز به خراسان می‌برد. همین که خبر تشریف‌فرمایی ایشان به من رسید، از آبیدیج[۲] به این ناحیه آمدم و خدمت امام(ع) شرفیاب شدم و خود را معرفی کردم و این اولین باری بود که آن بزرگوار را می‌دیدم. هنگام گام نهادن امام(ع) به خوزستان، مقارن با اوج گرمای تابستان بود. امام(ع) در این شهر به دلیل نامساعد بودن شرایط جوی و خشونت هوا، دچار کسالت شدند. به همین دلیل از من خواستند طبیبی حاضر کنم و من طبیبی به خدمت حضرت آوردم»[۳].[۴]
