ابراهیم بن محمد همدانی در تراجم و رجال

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث ابراهیم بن محمد همدانی است. "ابراهیم بن محمد همدانی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ابراهیم بن محمد همدانی در تراجم و رجال - ابراهیم بن محمد همدانی در معارف و سیره رضوی - ابراهیم بن محمد همدانی در معارف مهدویت

مقدمه

ابراهیم بن محمد همدانی^[۱] در سند ۱ روایت تفسیر کنز الدقائق و به نقل از اصول کافی آمده: «و فی اصول الکافی: سَهْلٌ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْهَمَذَانِيِّ قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى الرَّجُلِ(ع)^[۲] أَنَّ مَنْ قِبَلَنَا مِنْ مَوَالِيكَ قَدِ اخْتَلَفُوا فِي التَّوْحِيدِ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ جِسْمٌ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ صُورَةٌ فَكَتَبَ(ع) بِخَطِّهِ سُبْحَانَ مَنْ لَا يُحَدُّ وَ لَا يُوصَفُ ﴿لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ﴾^[۳]؛ ﴿وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴾^[۴] أَوْ قَالَ: ﴿وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴾^[۵]»^[۶].^[۷]

منابع

جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری ج۱

پانویس

↑ ر.ک: أ. منابع شیعی: رجال البرقی، ص۵۴، ۵۶ و ۵۸؛ رجال الکشی (اختیار معرفة الرجال)، ص۶۱۱، ح۱۱۳۵-۱۱۳۶؛ رجال النجاشی، ص۳۴۴، ش۹۲۸؛ رجال الطوسی، ص۳۵۲، (ش ۵۲۱۰)، ۳۷۳ (ش ۵۵۱۵) و ۳۸۳ (۵۶۳۷)؛ إیضاح الإشتباه، ص۲۲ و ۲۷۵؛ خلاصة الأقوال (رجال العلامة الحلی)، ص۶ (ش۲۳) و ۱۵۵ (۱۰۰)، الرجال (ابن داود)، ص۱۸، ش۳۵؛ التحریر الطاووسی، ص۱۷، ش۷؛ نقد الرجال، ج۱، ص۸۵، ش۱۳۴؛ جامع الرواة، ج۱، ص۳۳؛ ج۲، ص۱۵۰؛ إکلیل المنهج، ص۹۱، ش۵۱؛ تعلیقة علی منهج المقال، ص۵۵ و ۱۰۴؛ منتهی المقال، ج۱، ص۲۰۱، ش۷۸؛ طرائف المقال، ج۱، ص۲۵۸ (۱۶۵۸) و ۲۷۴ (ش ۱۸۳۲)؛ تنقیح المقال، ج۴، ص۳۵۹، ش۵۵۲؛ أعیان الشیعه، ج۲، ص۲۲۴، ۴۰۹؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۰۵، ش۴۹۰؛ معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۶۷، ش۲۹۴؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۲۹۱، ش۲۰۵. ب. منابع سنی: لسان المیزان، ج۱، ص۱۰۷، ش۳۱۸.
↑ مرحوم فیض کاشانی پس از نقل این حدیث: بیان: المراد بالرجل فی الحدیثین أبوالحسن الثالث(ع)؛ (الوافی، ج۱، ص۳۸۸).
↑ چیزی مانند او نیست سوره شوری، آیه ۱۱.
↑ و او شنوای داناست سوره بقره، آیه ۱۳۷.
↑ بیناست سوره شوری، آیه ۱۱.
↑ تفسیر کنز الدقائق، ج۱۱، ص۴۸۳ به گزارش از الکافی، ج۱، ص۱۰۲، ح۵.
↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۱ ص ۵۰۵-۵۰۶.

[1] ر.ک: أ. منابع شیعی: رجال البرقی، ص۵۴، ۵۶ و ۵۸؛ رجال الکشی (اختیار معرفة الرجال)، ص۶۱۱، ح۱۱۳۵-۱۱۳۶؛ رجال النجاشی، ص۳۴۴، ش۹۲۸؛ رجال الطوسی، ص۳۵۲، (ش ۵۲۱۰)، ۳۷۳ (ش ۵۵۱۵) و ۳۸۳ (۵۶۳۷)؛ إیضاح الإشتباه، ص۲۲ و ۲۷۵؛ خلاصة الأقوال (رجال العلامة الحلی)، ص۶ (ش۲۳) و ۱۵۵ (۱۰۰)، الرجال (ابن داود)، ص۱۸، ش۳۵؛ التحریر الطاووسی، ص۱۷، ش۷؛ نقد الرجال، ج۱، ص۸۵، ش۱۳۴؛ جامع الرواة، ج۱، ص۳۳؛ ج۲، ص۱۵۰؛ إکلیل المنهج، ص۹۱، ش۵۱؛ تعلیقة علی منهج المقال، ص۵۵ و ۱۰۴؛ منتهی المقال، ج۱، ص۲۰۱، ش۷۸؛ طرائف المقال، ج۱، ص۲۵۸ (۱۶۵۸) و ۲۷۴ (ش ۱۸۳۲)؛ تنقیح المقال، ج۴، ص۳۵۹، ش۵۵۲؛ أعیان الشیعه، ج۲، ص۲۲۴، ۴۰۹؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۰۵، ش۴۹۰؛ معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۶۷، ش۲۹۴؛ قاموس الرجال، ج۱، ص۲۹۱، ش۲۰۵. ب. منابع سنی: لسان المیزان، ج۱، ص۱۰۷، ش۳۱۸.

[2] مرحوم فیض کاشانی پس از نقل این حدیث: بیان: المراد بالرجل فی الحدیثین أبوالحسن الثالث(ع)؛ (الوافی، ج۱، ص۳۸۸).

[3] چیزی مانند او نیست سوره شوری، آیه ۱۱.

[4] و او شنوای داناست سوره بقره، آیه ۱۳۷.

[5] بیناست سوره شوری، آیه ۱۱.

[6] تفسیر کنز الدقائق، ج۱۱، ص۴۸۳ به گزارش از الکافی، ج۱، ص۱۰۲، ح۵.

[7] جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۱ ص ۵۰۵-۵۰۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]