عثمان بن ابی‌شیبه عبسی
مقدمه
ابوالحسن عثمان بن محمد بن ابراهیم عبسی کوفی، ملقب به ابن ابی شیبه از نام جد بزرگش (خواستی) روشن است که وی اصالتاً ایرانی و از موالی بنوعبس بود.[۱] در سال ۱۵۰ﻫ در شهر کوفه به دنیا آمد و سفرهایی به شهرهای مکه، ری، بصره، شام و بغداد کرد و در علوم حدیث، فقه، تفسیر و قرآن مهارت یافت. علمای اهل سنت او را توثیق کرده‌اند.[۲] وی از شریک، ابوالأحوص، جریر بن عبدالحمید، هشیم بن بشیر، سفیان بن عیینه، علی بن مسهر، وکیع، یحیی بن آدم و دیگران حدیث شنید و افرادی چون بخاری، مسلم، ابوداود، ابن ماجه، ابوحاتم، ابوبکر مروزی و بغوی از او حدیث نقل کرده‌اند. عثمان به خاطر نقل دو حدیث از جریر ضبی، مورد غضب احمد حنبل قرار گرفت. همچنین نظرات خاصی از جمله تصحیف قرآن داشت.[۳] عبسی در حدود ۲۳۹ﻫ در شهر بغداد از دنیا رفت. آثار او عبارت‌اند از: السنن فی الفقه المسند فی الحدیث الفتن و التفسیر القرآن [۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
