سنن ابی‌داود (کتاب)

**سنن ابی‌داود**
سنن ابی‌داود
نویسنده	سلیمان بن اشعث بن اسحاق سجستانى مشهور به ابن داود
موضوع	منابع حدیثی اهل سنت
مذهب	[[اهل سنت]][[رده:کتاب اهل سنت]]
ناشر	[[:رده:انتشارات انتشارات دار الحدیث\|انتشارات انتشارات دار الحدیث]][[رده:انتشارات انتشارات دار الحدیث]]
محل نشر	بیروت، لبنان
سال نشر	۱۴۲۰ ق، ۱۳۷۹ ش
	v; t; e;

سنن ابی‌داود کتابی است به زبان عربی از معتبرترین کتاب‌های روایی اهل سنت و یکی از شش کتاب موسوم به صحاح سته است. این کتاب به قلم سلیمان بن اشعث بن اسحاق سجستانى مشهور به ابن داود نوشته شده و توسط انتشارات دار الحدیث به چاپ رسیده‌ است.^[۱]

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «کتاب السنن نوشته ابو داود سلیمان بن اشعث بن اسحاق بن بشیر ازدی سجستانی است که به نام سنن ابی داود سجستانی شهرت یافته است. این کتاب یکی از صحاح سته بوده و از منابع حدیثی بسیار مهم اهل سنت در زمینه عقاید، تاریخ سیره، اخلاق، و فقه می‌‌باشد.

ابوبکر بن داسة که از شاگردان ابوداود بود، می‌‌گوید: استادم گفته است که پانصد حدیث صحیح، شبه صحیح و یا نزدیک به صحیح را گزیده و در کتاب خودم (السنن) آوردم و حدیثی را که دیگران ترکش کرده و ناصحیح تلقی کرده باشند، نیاورده‌ام.

گفته‌اند که این کتاب بین همه علمای اهل سنت مورد قبول واقع شده است و از لحاظ وضع (تألیف و ساختار) برتر از «صحیح بخاری» و «صحیح مسلم» بوده و مطالب فقهی آن بیشتر از آن دو می‌‌باشد. حتی برخی گفته‌اند که کتابی مثل آن در زمینه علم دین (علوم اسلامی) نوشته نشده است.

کتاب حاضر بر سی و پنج کتاب تنظیم شده که هر کتاب عنوانی بر یک موضوع از موضوعات مختلف اسلامی است و هر کدام ابواب گوناگونی را در بر دارد که مجموعاً هزار و هشتصد و هفتاد و یک باب می‌‌باشد.

این کتاب از جمله کتاب‌هایی است که مورد توجه علمای شیعه قرار گرفته و برای استناد به احادیث مهم عامه (یعنی راویان اهل سنت) در موضوعات و مسائل فقهی از آن بهره برده‌اند همچنین از کتاب‌هایی به شمار می‌‌رود که علمای شیعه از احادیث موجود در آن برای اثبات و بررسی مسائل عقیدتی و تاریخی شیعه استفاده‌های فراوانی کرده و می‌‌کنند. از این رو کتاب ابی داود هم برای اهل سنت و هم برای شیعه حائز اهمیت است، از طرفی این کتاب بنا به ادعای علمای حدیث اهل سنت خالی از هر گونه حدیث موضوع، مقلوب و مجهول است»^[۲]

فهرست کتاب

دربارهٔ پدیدآورنده

حسن بن علی بن داوود حلی مشهور به ابن داوود (متولد ۶۴۷ ق، متوفی ۷۰۷ ق)، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: محقق حلی، سید جمال الدین احمد بن طاووس، سید عبدالکریم بن سید احمد بن طاووس‏ و خواجه نصیرالدین طوسی به اتمام رساند. او به تألیف کتب دینی و جمع‌آوری احادیث مبادرت ورزیده است و چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «الرجال»، «اُرجوزَة فی الکلام»، «عقد الجواهر فی الاشباه و النظائر»، «المنهج القویم فی تسلیم التقدیم»، «التحفة السعدیه» و «تحصیل المنافع» ‏برخی از این آثار است.^[۳]

پانویس

دریافت متن

پیوند به بیرون

[1] وبگاه نیل و فرات

[2] پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله مکارم شیرازی

[p2-3] دائرة المعارف بزرگ اسلامی

[۱]

[۲]

[۳]