عبدالرحمن بن مخنف بن سلیم ازدی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. عبدالرحمن بن مخنف بن سلیم ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالرحمن بن مخنف بن سلیم ازدی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
وی مردی شجاع و شریف و از شیعیان مخلص امیرالمؤمنین(ع) بود که در جنگ جمل و صفین و نهروان حضرت را یاری کرد. و سرانجام به سال ۳۸ هجری در زمان حکومت حجاج بن یوسف ثقفی در جنگی که بین گروهی از خوارج با مهلب بن أبی صفره که مدت مدیدی به طول انجامید، و خوارج ضربه‌های سنگینی از مهلب خوردند، اما خوارج به فرماندهی صالح بن نحراق در شبی‌خونی به قرارگاه لشکر عبدالرحمان فرزند مخنف حمله بردند و جنگ سختی تا صبح بین خوارج و عبدالرحمان و همراهانش شد تا آنکه خود عبدالرحمان بن مخنف با هفتاد نفر از قاریان قرآن که جمعی از آنان از اصحاب حضرت علی(ع) و جمعی اصحاب عبدالله بن مسعود بودند به دست خوارج نهروان به شهادت رسیدند. وقتی این خبر به اطلاع مهلب رسید و جعفر فرزند عبدالرحمان هم آن شب نزد او بود بلافاصله جعفر با نیروهای مهلب حملۀ شدیدی به خوارج کردند و در معرکه مجروح شد و مهلب پسر خود را با نیروهایی به جنگ خوارج فرستاد و آنها را عقب راند و مهلب بر جنازه عبدالرحمان نماز خواند و سپس با لشکری آماده به جنگ خوارج رفتند[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: شرح ابن ابی الحدید، ج۴، ص۱۸۸.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۳۵-۸۳۶.