حارث بن عبدالله همدانی در نهج البلاغه

(حارث بن عبدالله همدانی)
اطلاعات فردی
کنیه	أبو زهیر
لقب	الأعور همدانی
وفات	سنة خمسین وستین
مذهب	شیعه
اطلاعات حدیثی
راویان از او	ابو اسحاق السبیعی
تعداد روایات	الحارث الأعور: ۷ روایه الحارث الهمدانی: ۱ روایه الحارث: ۳ روایه جمع عدد الروایات: ۱۱ روایه
سایر	نام وی در منابع ذیل آمده است: اتقان المقال : ۳۶، و۱۷۴. أعیان الشیعة : ۴ / ۳۶۵، و۳۰۱، و۳۷۸. بهجة الآمال : ۳ / ۷. التحریر الطاووسی : ۱۷۰ ر۱۳۰. تعلیقة الوحید : ۹۰. تنقیح المقال : ۱ / ۲۴۲ ر۲۰۳۷، و۲۴۸ ر۲۱۴۱، و۲۴۵ ر۲۱۰۸. جامع الرواة : ۱ / ۱۷۱، و۱۷۳. الجامع فی الرجال : ۱ / ۴۳۰، و۴۳۵، و۴۴۰. حاوی الأقوال : ۲۵۱ ر۱۳۹۶. خلاصة الأقوال : ۵۴ ر۸. رجال ابن داود : ۶۹ ر۳۷۳، و۶۷ ر۳۵۷. رجال الانصاری : ۳۷، و۳۸. رجال البرقی : ۴. رجال الطوسی : ۳۸ ر۴، و۶۷ ر۳. رجال الکشی : ۸۸ ر ۱۴۲. طرائف المقال : ۲ / ۷۸ ر۷۳۵۱، و۷۷ ر ۷۳۴۳، و۶۷ ر۷۲۰۷. غایة المرام : ۱۲۴، و۱۲۵، و۱۲۷. قاموس الرجال : ۳ / ۸ ر۱۶۴۲، و۳۶ ر۱۶۸۵. مجمع الرجال : ۲ / ۶۸. مستدرکات علم الرجال : ۲ / ۲۵۷ ر ۳۰۰۹، و۲۷۲ ر ۳۰۵۰. معجم الثقات : ۳۰ ر۱۸۱. معجم رجال الحدیث : ۴ / ۱۸۷ ر ۲۴۴۳، و۱۸۶ ر ۲۴۳۸، و۱۹۶ ر۲۴۸۳، و۲۱۰ ر ۲۵۲۷. منتهی المقال : ۲ / ۳۰۹ ر۶۳۹، و۳۱۴ ر۶۴۷. منهج المقال : ۸۹، و۹۰، و۹۱. الموسوعة الرجالیّة : ۴ / ۹۴، و۵ / ۲۰۶، و۷ / ۲۰۵. نقد الرجال : ۷۸ ر۳، و۸۰ ر۳۷، وسائل الشیعة : ۳۰ / ۳۳۶. الوسیط : ۴۸. هدایة المحدثین : ۳۵. عند العامة: تاریخ الاسلام : ۵ / ۸۹ ر۲۰. التاریخ الکبیر : ۲ / ۲۷۳ ر۲۴۳۷، تقریب التهذیب : ۱ / ۱۴۱ ر۴۰، و۱ / ۱۴۵ ر۷۹. تهذیب التهذیب : ۲ / ۱۲۶ ر۲۴۸. تهذیب الکمال : ۵ / ۲۴۴ ر۱۰۲۵. الجرح والتعدیل : ۳ / ۷۸ ر۳۶۳. سیر اعلام النبلاء : ۴ / ۱۵۲ ر۵۴، الضعفاء الکبیر : ۱ / ۲۰۸ ر۲۵۷. المجروحین لابن حبان : ۱ / ۲۲۲. میزان الاعتدال : ۱ / ۴۳۵ ر۱۶۲۷. الوافی بالوفیات : ۱۱ / ۲۵۳ ر۳۷۱.

این مدخل زیرشاخهٔ بحث حارث بن عبدالله همدانی است. حارث بن عبدالله همدانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حارث بن عبدالله همدانی در رجال و تراجم - حارث بن عبدالله همدانی در تاریخ اسلامی - حارث بن عبدالله همدانی در نهج البلاغه - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

• حارث بن عبدالله هَمْدانی، مکنّی به ابوزهیر، از خواص و یاران امام علی(ع) است. او را حارث اعور یا حارث خادمی و حارث حوتی نیز می‌نامند. حارث منسوب به تیره‌ای از قبیله هَمدان و مردی فقیه و از علمای کوفه بود. احادیثی از امام علی(ع) و ابن مسعود روایت کرده، اما روش او در نقل حدیث روشی معتدل و میانه است. اهل بیت(ع) بر عدالت و فضیلت او تأکید داشته و او را در زمره ثقات محدثان شیعه آورده‌اند. روایت است که امام(ع) به عبیدالله بن ابی‌ رافع، کاتب خویش، امر کرد که ده تن از موَثّقان کوفه را پیش من آور. ابن ابی رافع نام آنها را از امام درخواست کرد. امام نام ده تن از جمله حارث همدانی را برشمرد. هم‌چنین حارث نزد امام از منزلی والا و رفیع برخوردار بود. امام(ع) خطاب به او می‌فرماید: ای حارث! به تو بشارت می‌دهم که مرا در هنگام مرگ و در صراط و در کنار حوض و در زمان تقسیم بهشت و جهنم خواهی‌شناخت. امام(ع) همواره حارث را گرامی می‌داشت و به او مهر می‌ورزید. حارث در ایام امارت عبدالله بن یزید انصاری، حاکم زبیری، در کوفه درگذشت. عبدالله بن یزید بر وی نماز خواند و در کوفه به خاک سپرده شد. امام علی(ع) نامه ۶۹ نهج البلاغه را خطاب به او نوشته‌اند.

منابع

• دین‌پرور، سیدجمال‌الدین، دانشنامه نهج البلاغه ج۱