شماتت در فقه اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث شماتت است. شماتت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: شماتت در قرآن - شماتت در فقه اسلامی - نفی شماتت در معارف دعا و زیارات - نفی شماتت در معارف و سیره سجادی - نفی شماتت در معارف و سیره نبوی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

شماتت: خشنودی از اتفاق ناخوشایند رخ داده برای دیگری.

اظهار شادمانی از بلایی که برای برادر دینی (مؤمن) رخ داده حرام است. در حدیثی از امام صادق(ع) آمده است: "کسی که برادر دینی خود را بر گرفتاری ای‏که برایش پیش آمده شماتت کند، از دنیا نمی‌‏رود، مگر آنکه بدان‏ گرفتاری مبتلا شود". و در حدیثی دیگر از رسول خدا(ص) آمده است: "نسبت به برادر دینی خود اظهار شماتت مکن که (اگر چنین کنی) خداوند او را مورد لطف و مرحمت خود قرار داده و تو را مبتلا می‏‌گرداند"

شماتت کردن مسلمان موجب تعزیر است.

منابع

1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت