سنگ سفید
مقدمه
خانه‌ای که مأمون در سناباد برای امام رضا(ع) در نظر گرفته بود، و امام(ع) در آن به سر می‌بردند، حجره‌ای داشت که درون آن حجره، «سنگ سبزی» بود. وقتی امام(ع) توسط مأمون مسموم گردیدند، حضرت شکم مبارک را بر آن سنگ می‌گذاشتند و می‌مالیدند تا سوزش درونی ایشان با خنکای سنگ اندکی آرام گیرد. همچنین در این خانه، «سنگ سفیدی» بر دیوار اطاق نصب بود که جای پای مبارک در آن دیده می‌شد. این دو سنگ، زیارتگاه مردم در دوره ناصرالدین شاه بود[۱].
پرفسور عبدالغنی میرزایف، دانشمندی به نام تاجیکستانی در اواسط قرن نوزدهم در سفرنامه[۲] خویش به مشهد در این مورد می‌نویسد: «در کنار بارگاه امام رضا(ع)، قبرستانی به نام قتلگاه قرار دارد که در این قبرستان خانه‌ای است که در آن اثر نقش قدمی بر سنگی سفید دیده می‌شود، آن سنگ بر دیوار نصب گردیده است و مردم آن را زیارت می‌کنند و این نقش قدم چنان بر سنگ جا دارد که گویی بر خمیری فرو رفته است. همچنین سنگی دیگر بود که حضرت رضا(ع) از تاب درد زهر، سینه مبارک خود را بر آن می‌مالیدند و مردم به جهت تبرّک و شفا، آن را بر سینه خویش می‌مالند»[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ مطلع‌الشمس، ج۲، ص۲۴۴، به نقل از تاریخ بیهقی.
- ↑ این دانشمند سیاح، در سال ۱۳۰۴ هجری قمری، برابر با سال ۱۲۶۶ هجری شمسی، عازم خانه خدا بود. او از بخارا به مشهد آمد و بعد از زیارت بارگاه مطهر علی بن موسی الرضا(ع)، به حج رفت و بعد از زیارت خانه خدا، خاطرات سفر خویش را در دو کتاب به نام‌های سوانح الممالک و فراسخ المسالک و عجایب الخبر فی غرایب السفر نوشت.
- ↑ تاریخ مشهد الرضا(ع)، ص۵۵۲.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۴۰۲.