قاعده لطف و وجوب امامت (مقاله)
قاعده لطف و وجوب امامت عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به نقد و بررسی یکی از قواعد مهم کلامی، به نام قاعده لطف می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۲ صفحه‌ای به قلم علی ربانی گلپایگانی نگاشته شده و در فصلنامه انتظار موعود (شماره ۵، پاییز ۱۳۸۱) منتشر گشته است.[۱]
| قاعده لطف و وجوب امامت | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | علی ربانی گلپایگانی |
| موضوع | امامت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه انتظار موعود |
| وابسته به | مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | پاییز ۱۳۸۱ |
| شماره | ۵ |
| شماره صفحات | از صفحه ۱۱۱ تا ۱۳۲ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «نگارنده در این اثر، نخست تصویر روشنی از این قاعده ارائه داده آنگاه آن را بر مسئله امامت تطبیق میدهد و شبهاتی را که درباره آن طرح شده، نقد میکند. وی با اشاره به اهمیت این قاعده در کلام شیعی، آن را تعریف کرده اقسام آن را بر میشمارد. در ادامه با استناد به سخنان فقها و متکلمانی چون: سید مرتضی، شیخ طوسی و ابن میثم بحرانی، از امامت به عنوان یکی از مصادیق لطف الهی درباره مکلفین بحث کرده است. بخش پایانی این نوشتار به نقد و خدشه ۱۱ اشکال درباره قاعده لطف و ارتباط آن با امامت از دیدگاه شیعه و بیان سازگاری این قاعده با غیبت امام اختصاص یافته است. به اعتقاد نویسنده وجود امام غایب هم، دارای آثار و برکاتی است که قاعده لطف میتواند بر آن منطبق شود».[۱]
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین علی ربانی گلپایگانی (متولد ۱۳۳۴ ش، گلپایگان)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: جواد تبریزی، جعفر سبحانی، حسن حسن‌زاده آملی، حسین نوری همدانی، یحیی انصاری شیرازی و حسین مظاهری پیگیری کرد.[۲] پژوهشگر نشریات کیهان اندیشه، نور علم، کلام اسلامی و پیام حوزه از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس در حوزههاى علمیه، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر در آورده است. «درآمدی به شیعه‌شناسی»، «امامت در بینش اسلامی»، «وحی نبوی»، «امامت اهل بیت»، «وحی‌شناسی»، «بازاندیشی نقش پیامبر در پدیده وحی»، «اصول دین»، «قاعده لطف و وجوب امامت»، «علم پیامبران به حقانیت وحی»، «چگونگی وحی نبوت از دیدگاه قرآن و روایات»، «بررسی و تحلیل برهان معجزه بر امامت ولی عصر»، «خلافت الاهی و امامت مهدوی»، «براهین و نصوص امامت»، «فلسفه امامت از دید متکلمان اسلامی»، «آیه صادقین»، «برهان افضلیت و امام عصر»، «برهان حفظ شریعت و وجود امام عصر»، «تبیین فلسفی وحی»، «عقاید استدلالی»، « اهل بیت»، «برهان عصمت بر امامت امام عصر»،«درآمدی بر علم کلام»، «دعای ندبه تصویرگر آینده روشن جهان و نشان‌دهنده راه وصول به آن»، «بررسی ادله عقلی اثبات وجود امام زمان» و «شاخص‌ها و نشانه‌های امامت در مکتب رضوی» برخی از این آثار است.[۳]