عمره
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عبادت است. عمره از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عمره در معارف دعا و زیارات - عمره در معارف و سیره نبوی - عمره در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
عمره عبادتی مستحبّی است و روش خاص خود را دارد. بدین صورت که شخص از میقات احرام می‌بندد و وارد مکه می‌شود و نخست هفت بار کعبه را طواف می‌کند و در مقام ابراهیم نماز طواف می‌گذارد، سپس میان صفا و مروه هفت بار سعی (رفت و آمد می‌کند و سرانجام با کوتاه کردن قسمتی از موی سر و ناخن (تقصیر) عمل را به پایان می‌رساند. زمان حج در ماه ذی‌الحجه است ولی عمره در همه ایام سال ممکن است، البته فضیلت بیشتر آن در رجب و رمضان است. واژه عمره از "اعتمار" و "عمارت" به معنای آباد ساختن است. پس عمره را بدین جهت عمره گفته‌اند که باعث عمران و آبادی خانه خدا و مکه معظمه می‌شود و در عین حال موجب عمران و ترقی معنوی می‌شود. قرآن می‌فرماید: ﴿وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ﴾[۱].
فضیلت و ثواب حج و عمره بسیار است. پیامبر(ص) فرمود: پاداش حج بهشت است و عمره کفاره هر گناه است. امام سجاد(ع) در صحیفه می‌فرماید: «اللَّهُمَّ وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِالْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ، وَ زِيَارَةِ قَبْرِ رَسُولِكَ... وَ آلِ رَسُولِكَ(ص)» [۲]؛ «ای خداوند بر من احسان نمای به اعطای نعمت حج و عمره و زیارت قبر پیامبرت... و زیارت خاندان پیامبرت. نیز می‌فرماید: برای خشنودی خود باقی عمر مرا در حج و عمره سپری ساز»[۳]. این دعا نشانگر اهمیت و ارزش فوق‌العاده این عمل الهی است.[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «و حجّ و عمره را برای خداوند تمام (و کامل) بجا آورید» سوره بقره، آیه ۱۹۶.
- ↑ دعای ۲۳.
- ↑ نیایش چهل‌و‌هفتم.
- ↑ ریاض السالکین فی شرح صحیفة سیدالساجدین(ع)، سیدعلی خان حسینی حسنی مدنی شیرازی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۰۹، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «عمره»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۳۶.