نجم الثاقب در احوال امام غایب ج۲ (کتاب)
نجم الثاقب در احوال امام غایب | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | حسین نوری طبرسی |
موضوع | امامت، غیبت |
مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات مسجد مقدس جمکران، انتشارات هاتف|انتشارات انتشارات مسجد مقدس جمکران، انتشارات هاتف]][[رده:انتشارات انتشارات مسجد مقدس جمکران، انتشارات هاتف]] |
محل نشر | قم، ایران |
سال نشر | ۱۳۸۴ ش |
شابک | ۹۷۸-۹۶۴-۸۴۸۴-۵۵-۷ |
شماره ملی | ۱۳۳۸۳۱۷ |
نجم الثاقب در احوال امام غایب، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی کسانی که در غیبت کبری به خلافت امام(ع) رسیدهاند میپردازد. پدیدآورندهٔ این اثر حسین نوری طبرسی است، انتشارات مسجد مقدس جمکران و انتشارات هاتف انتشار آن را به عهده داشته است.
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «جلد دوم کتاب شامل چهار باب با عناوین: ذکر حکایت کسانی که در غیبت کبری به خلافت امام(ع) رسیدهاند، جمع بین حکایات و قصص گذشته و بین آن چه رسیده، توسل به ائمه (ع) جهت حوایج دنیا و آخرت و اوصاف اوتاد و ابدال و نجبا و صلحا و قطب(ع)، ذکر شمّهای از تکالیف عُبّاد بالنسبه به امام عصر(ع) میباشد که به شرح و تفصیل مطالب فوق پرداخته است».
فهرست کتاب
- باب هفتم
- باب هشتم
- باب نهم در عذر داخل نمودن بعضی از حکایت درماندگان در بیابان و غیر انکه به سبب وجود شخصی معظم،از آن نجات یافتند،بدون دلالت کردن چیزی در ان قضیه بر بودن نجات دهنده امام عصر(ع) در ضمن حکایات سابقه
- باب دهم در ذکر شمهای از تکالیف عباد بالنسبه به امام عصر(ع)
- باب یازدهم در ذکر پارهای از ازمنه و اوقات که اختصاص دارد به امام عصر (ص)
- باب دوازدهم ادابی که به برکت انها میتوان حضرت را زیارت کرد
دربارهٔ پدیدآورنده
حسین نوری طبرسی (پدیدآورنده) |
---|
حسین بن محمد تقی بن علی محمد نوری طبرسی (متولد ۱۲۵۴ق حله و متوفای ۱۳۲۰ق نجف) مشهور به محدث نوری، محدث، رجالشناس معاصر، کتب بسیاری نوشته که از جمله آنها "نجم الثاقب" مشتمل بر احوال امام غائب است[۱][۲]. در زمان شیخ انصاری سنت زیارت امام حسین (ع) با پای پیاده رواج داشت و بسیاری از بزرگان و علما با پای پیاده به زیارت کربلا میرفتند؛ اما مدتی بعد این این سنت به فراموشی سپرده شده بود و محدث نوری این سنت را دوباره زنده کرد. |
طرح جلد دیگر کتاب
کتابهای وابسته
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۴، ص ۵۶۴.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ۷۲۲.