بشیر بن کعب بن ابی حمیری
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابن حجر[۱] او را از مخضرمین دانسته، می‌گوید: ابن فتحون در ذیل بر استیعاب نام وی را به عنوان صحابی آورده است. ابن حجر[۲] همچنین از او در بخش اول کتابش یاد کرده و در اثبات صحابی بودن وی، به اینکه او از فرماندهان نبرد یرموک (سال سیزدهم) بود استناد کرده است؛ چراکه بنا بر نظر ابن حجر، در آن برهه کسی که صحابه نبود به فرماندهی گماشته نمی‌شد.
سیف بن عمر گزارش کرده است که ابوعبیده چون از یرموک به دمشق رفت، بشیر بن کعب را با سپاهیانی جانشین خود در یرموک کرد[۳]. همچنین پس از فتح دمشق، بشیر بن کعب و سپاهش مانند دیگر جنگجویان، در اموال به دست آمده از صلح دمشق سهمی بردند[۴].
ذهبی[۵]، ابن عساکر[۶] و مزی[۷]، این «بَشیر بن کعب» را که صحابی است، با «بُشیر بن کعب» دیگر که تابعی است به هم آمیخته‌اند. برخی این اشتباه را یادآور شده‌اند[۸].[۹]
