عباس بن عبداللّه عباسی

مقدمه

معروف به «عباس خطیب»، فرزند ارشد مأمون عباسی بود. طبق روالی که در بین خلفا رسم بود، آنها فرزند ارشد را ولی‌عهد خود انتخاب می‌کردند؛ و قرار بر این بود که عباس به مقام ولایتعهدی مأمون برسد، اما بنا بر برنامه‌های مأمون، ولایتعهدی به امام رضا(ع) واگذار شد و عباس، اولین کسی بود که با امام(ع) بیعت نمود^[۱]. وی در مجلس بیعت با امام(ع) خطبه خواند و بسیار نیکو سخن گفت و اشعاری را خواند که در آخر ابیات، خطاب به پدرش مأمون گفت: لابد للناس من الشمس و من قمر فانت شمس و هذا ذلك القمر مردم نیاز به خورشید و ماه هر دو دارند، این ک تو خورشید و این (علی بن موسی الرضا) ماه هستید^[۲].^[۳]

جستارهای وابسته

مأمون عباسی

منابع

محمدی، حسین، رضانامه

پانویس

↑ مقاتل الطالبیین، ص۳۷۵؛ روضة الواعظین، ص۳۷۱؛ الارشاد، ص۲۹۰؛ تاریخ طبری، ج۱۳، ص۵۳۲.
↑ البدایة النهایة، ج۱۰، ص۲۵۲؛ الاداب السلطانیه، ص۱۲۹؛ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، باب ۴۰، ص۳۲۷.
↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۴۸۸.

[1] مقاتل الطالبیین، ص۳۷۵؛ روضة الواعظین، ص۳۷۱؛ الارشاد، ص۲۹۰؛ تاریخ طبری، ج۱۳، ص۵۳۲.

[2] البدایة النهایة، ج۱۰، ص۲۵۲؛ الاداب السلطانیه، ص۱۲۹؛ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، باب ۴۰، ص۳۲۷.

[3] محمدی، حسین، رضانامه ص۴۸۸.

[۱]

[۲]

[۳]