آزادی جنسی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

همان‌طور که از کلمه آزادی جنسی مشخص است، موضوع آن غریزه جنسی است. اصطلاح آزاد گذاشتن غریزه جنسی از زمانی پیدا شد که پس از قرن‌ها که علیه شهوت‌پرستی به عنوان امری منافی اخلاق و عامل برهم زدن آرامش روحی و مخلّ نظم اجتماعی توصیه و تبلیغ شده بود، یک‌باره ورق برگشت و صفحه عوض شد... فریادها بلند شد که محدودیت‌ها را بردارید تا دل‌ها آرام گیرد و نظم اجتماعی برقرار گردد. آزادی مطلق اعلام کنید تا بیماری‌های ذاتی رخت بر بندد[۱]. سرکوب نکردن غرائز به معنای آزاد گذاشتن میل‌ها و رفع تمام قیود و حدود و مقررات تفسیر شد و همین باعث بی‌بند و باری و فحشا گردید؛ چراکه به قول شهید مطهری اینان تفاوت شگرف انسان و حیوان را نادیده گرفتند و به این توجه نکردند که انسان میل به بی‌نهایت دارد[۲]. تمایل به غریزه جنسی هم همانند امیال طبیعی دیگر انسان، اگر زمینه مساعدی پیدا کند در هیچ حدی متوقف نمی‌شود و به دنبال آن هرج و مرج، بی‌بند و باری، فحشا و کشتن عشق واقعی پدیدار می‌گردد. اسلام با اصل ارضای جنسی مخالف نیست. دموکراسی در حوزه اخلاق جنسی مترادف با هرج و مرج نیست، بلکه باید آزادی از یک طرف و لزوم انضباط از طرف دیگر حاکم باشد[۳]. همین برقراری انضباط نافع فرد است[۴]. به همین دلیل اسلام جلوی آزادی را که منجر به فساد شود گرفته است[۵]. این ایده اختناق نیست بلکه جلوگری از فحشا و فساد است؛ یعنی قرار ندادن افراد جامعه در وضعیت فحشا. باید مرز بین دیکتاتوری و آزادی را مشخص کرد[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. مطهری، اخلاق جنسی از نظر امام و غرب، ص۶۳.
  2. مطهری، اخلاق جنسی از نظر امام و غرب، ص۶۷.
  3. مطهری، اخلاقی جنسی از نظر اسلام و غرب، ص۷۰.
  4. صحیفه نور، ج۱۰، ص۳۵۷–۳۵۸.
  5. صحیفه نور، ج۸، ص۳۳۹.
  6. صحیفه نور، ج۱۰، ص۳۵۷–۳۵۸.
  7. حسن‌زاده، علی، مقاله «آزادی اسلامی»، منظومه فکری امام خمینی، ص ۸۰۷.