آیا در دین یهود به منجی بشارت داده شده است؟ در چه کتاب‌هایی؟(پرسش)

آیا در دین یهود به منجی بشارت داده شده است؟ در چه کتاب‌هایی؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.

آیا در دین یهود به منجی بشارت داده شده است؟ در چه
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلی	مهدویت
تعداد پاسخ	۱ پاسخ

پاسخ نخست

خدامراد سلیمیان

حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در کتاب «پرسمان مهدویت» در این‌باره گفته است:

«در نوشته‏‌های موجود از دین یهودیت- به عنوان یکی از دین‌‏های بزرگ و مطرح الهی- به رغم آن‏که بر این باوریم که از دست تحریف‏‌گران مصون نمانده است، به موارد فراوانی برمی‌‏خوریم که به ظهور یک منجی و مصلح در آخر الزمان اشاره کرده‏‌اند.

• از آن‏جایی که یهودیان، به حضرت مسیح (ع) ایمان نیاوردند، به طبع، موعود آنان هنوز ظهور نکرده است. و بنابراین باید در برابر مسئله موعود و انتظار، بیش از پیروان دیگر ادیان حساس و نگران باشند، و باید از این‏ همه اشارات و بشارات، که در کتاب‌‏ها و آیات خودشان آمده است، به سادگی و غفلت نگذرند. آنان باید از دیگر منتظران، منتظرتر باشند.
• برخی از کتاب‌‏های یهودیت و عهد عتیق، که در آن‏ها سخنانی درباره موعود آمده است و بخش‏‌های مورد نظر از این قرار است:

1. کتاب دانیال پیامبر؛ در این کتاب چنین آمده است: "در آن وقت سرور بزرگ میکائیلی که از جانب پسران قومت قائم است خواهد ایستاد و زمان تنگنائی که از بودن طوائف تا به این زمان نبوده است واقع خواهد شد و در آن زمان قوم تو هر کسی که در کتاب مکتوب شده است نجات خواهد یافت. و از خوابندگان در خاک زمین بسیاری بیدار خواهند شد، بعضی جهت حیات ابدی و بعضی از برای شرمساری و حقارت ابدی...".
2. کتاب حگی: "زیرا خداوند لشکرها چنین می‏‌فرماید که هنوز وقت قلیلی است که من آسمان‌‏ها و زمین و بحر و خشکی را به هیجان می‌‏آورم بلکه تمامی طوائف را به هیجان می‏‌آورم و مرغوب تمامی طوائف خواهد آمد و خداوند لشکرها می‏‌فرماید که این خانه را مملو از جلال خواهم کرد".
3. کتاب صفنیاه پیامبر: "خداوند در اندرون آن عادل است بی‌‏انصافی نمی‌‏نماید هر صبح بی‌نقصان حکم خود را به روشنایی برمی‌‏آورد اما عاصی انفعال را نمی‌‏داند. طوائف را منقطع نمودم، برج‏‌های ایشان ویران‏‌اند، کوچ‏ه‌ای ایشان را خراب کردم به حدی که عبورکننده نیست و شهرهای ایشان بدون آدمی و ساکنی ویران‏اند و گفتم که شاید از من ترسیده، تأدیب را قبول نمائی تا آن‏که‏ مسکن ایشان منقطع نشود، اما هرقدر که ایشان را عقوبت نمودم، ایشان سحر خیزی نموده تمامی اعمال خویشتن را فاسد گردانیدند".
4. کتاب اشعیای پیامبر: "و نهالی از تنه یشی برآمده، شاخه از ریشه‏‌هایش قد خواهد کشید و روح خدا که روح حکمت و فطانت و روح مشورت و جبروت و روح علم و خشیت از خداوند است، بر آن خواهد آرمید و او را در خشیت خداوند، تیزهوش گردانیده، موافق منظور نظرش حکم و مطابق مسموع گوش‌هایش تنبیه نخواهد فرمود بلکه ذلیلان را به عدالت حکم و برای مسکینان زمین به راستی تنبیه خواهد نمود و زمین را به عصای دهانش زده به روح لب‌هایش شریر را خواهد کشت".
5. همچنین در کتاب زبور حضرت داوود (ع) نیز، در این ‏باره مطالبی ذکر شده است، چنان‏که "قرآن کریم"، از "زبور" و ذکر، غلبه‏ی صالحان در آن، سخن گفته است: ﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ﴾. با مراجعه به زبور می‏‌توان- به رغم تحریف‏‌های صورت گرفته- این بشارت را این‏گونه بیان کرد: "زیرا که شریران منقطع می‌‏شوند اما متوکلان به خداوند وارث زمین خواهند شد اما متواضعان، وارث زمین شده و از کثرت سلامتی متلذذ خواهند شد"».