اسید بن اخنس بن شریق ثقفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

وی از قبیله ثقیف و هم‌پیمان بنی زهره بود. ابن شبه[۱] و ابن ماکولا[۲] او را از صحابه‌ای دانسته‌اند که در مدینه رحل اقامت افکند. ابن فتحون نیز او را در شمار صحابه آورده است[۳]. أخنس بن شریق پدر سید از اشراف مکه و از مخالفان رسول خدا (ص) شمرده می‌شد. اسید پسر عمه عثمان بن عفان بود؛ بدین دلیل، از سوی وی به ولایت بحرین گماشته شد[۴]. این گزارش که از مطاعن عثمان شمرده شده، در منابع تاریخی دیگر نیامده، اما از ولایت فرزند اسید بر بحرین در زمان عبدالملک[۵] یاد شده است[۶].

بلاذری[۷] مغیره، برادر اُسید را والی بحرین از سوی مروان[۸] دانسته است که صحیح به نظر نمی‌رسد؛ زیرا مغیره پیش از این زمان درگذشته بود. خانه اسید در زمان ابن شبه در مدینه به اسم او شناخته شده و موقوفه بود[۹]. همسر اُسید، زینب دختر حکم بن ابی العاص بود، که فرزندانش به نام‌های «عبدالملک»، «مغیره» و «عثمان» از اوست[۱۰]. او فرزند دیگری به نام «عبدالله» داشت[۱۱]. همچنین اُسید دختری به نام «ام‌عثمان» داشت که فرزندش عثمان بن محمد اخنسی، والی مدینه شد[۱۲][۱۳]

منابع

پانویس

  1. ابن شبه، ج۱، ص۲۳۹.
  2. ابن ماکولا، ج۱، ص۶۸.
  3. ابن حجر، ج۱، ص۲۳۳.
  4. ابوالصلاح الحلبی، ص۲۲۹.
  5. خلافت، ص۸۶-۶۵.
  6. خلیفة بن خیاط، ص۲۳۰.
  7. بلاذری، ج۱۳، ص۴۳۷.
  8. خلافت، ص۶۴-۶۵.
  9. ابن شبه، ج۱، ص۲۳۹.
  10. بلاذری، ج۶، ص۳۰۱؛ ابن عساکر، ج۳۴، ص۳۱۲ و ج۳۸، ص۳۳۱.
  11. ابن ابی حاتم، ج۴، ص۱۱۱؛ سمعانی، ج۱، ص۹۸.
  12. ابن عساکر، جج۴۰، ص۲۲.
  13. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «اسید بن اخنس بن شریق ثقفی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۷۸.