ابن ابی‌حاتم رازی (پدیدآورنده)
ابن ابی‌حاتم رازی (پدیدآورنده) از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابن ابی‌حاتم رازی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابومحمد عبدالرحمن بن محمد بن ادریس رازی تمیمی حنظلی معروف به ابن ابی‌حاتم در سال ۲۴۰ یا ۲۴۱ هجری در شهر ری زاده شد و پس از رشد و نمو، به فراگیری حدیث پرداخت. همچنین در پی کسب حدیث به سرزمین‌های گوناگون سفر کرد و از افرادی چون ابوسعید اشج، علی بن منذر طریقی، حسن بن عرفه، یونس بن عبدالاعلی، حجاج بن شاعر و محمد بن عبدالملک بن زنجویه روایت آموخت. حسینک تمیمی، یوسف میانجی، ابوالشیخ بن حیان، عبدالله بن محمد بن اسد و دیگران از او روایت کرده‌اند.
او از حافظان بزرگ حدیث بود و جماعتی وی را به زهد، ورع، علم و عمل ستوده‌اند. سرانجام در ماه محرم سال ۳۲۷ در ری از دنیا رفت. [۱] کتاب‌های الجرح والتعدیل، تقدمه الجرح والتعدیل، الرد علی الجهمیه، التفسیر، الزهد، الفوائدالکبیر، الکنی، فوائد اهل الریّ، العلل، المسند در هزار جزء[۲] و مناقب الامام شافعی[۳] تألیفات ابن ابی‌حاتم هستند.[۴]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۱۳ / ۲۶۳؛ تاریخ مدینة دمشق ۳۵ / ۳۵۷.
- ↑ الوافی بالوفیات ۱۸ / ۲۲۸.
- ↑ کشف الظنون ۲ / ۱۸۴۰.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۲۴۹-۲۵۰.