حسین بن مهران سکونی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله حسین بن مهران بن محمد بن ابی نصر سکونی از اصحاب امام کاظم[۱] و امام رضا(ع)[۲] بود و از آن دو بزرگوار حدیث دارد.[۳] عبدالله بن عثمان[۴] و عبیدالله بن احمد بن نهیک[۵] از او روایت نقل کرده‌اند. به عقیده علامه حلّی، او محدثی ضعیف و واقفی بود و امامت امام رضا(ع) را نپذیرفت.[۶] رجال‌شناسان شیعی به روایت‌های او اعتماد نکرده‌اند.[۷] طبق روایات، سکونی مورد نکوهش و نفرین امام رضا(ع) قرار گرفت و در بغداد به فقر و تنگدستی گرفتار آمد.[۸] تألیفاتی چون المسائل السکونیّه[۹] و کتاب الحدیث از آثار اوست.[۱۰] کتاب المسائل ظاهراً همانی است که از امام کاظم(ع)روایت کرده و به گفته علامه حلّی، اعتمادی بر آن نیست[۱۱].[۱۲]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال البرقی، ص۵۱.
  2. رجال الطوسی، ص۳۷۳.
  3. رجال النجاشی، ج۱، ص۱۶۷.
  4. جامع الرواة، ج۱، ص۲۵۷.
  5. الفهرست (طوسی)، ص۵۷.
  6. خلاصة الاقوال، ص۳۳۸.
  7. جامع الرواة، ج۱، ص۲۵۷.
  8. اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۹ و ۴۰۵.
  9. الذریعه، ج۲۰، ص۳۵۱.
  10. الذریعه، ج۶، ص۳۲۵.
  11. خلاصة الاقوال، ص۳۳۸.
  12. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۵۹ - ۶۰.