حسین بن مهران سکونی در معارف و سیره رضوی

مقدمه

حسین بن مهران بن محمد بن ابی نصر سکونی، از یاران امام کاظم (ع) بود که از شهادت امام(ع) او از بزرگان مذهب واقفیه گردید. وی بعد از چندی به امامت امام رضا (ع) معتقد شد و در زمره اصحاب ایشان قرار گرفت. وی کتابی در باب مسائل امامت امام کاظم (ع) نوشته است.

جدّ حسین بن مهران ـ ابونصر ـ با اینکه مذهب اهل سنّت داشته، از اصحاب حضرت صادق (ع) بوده است و روایات بسیاری از آن جناب باز گفته است^[۱].^[۲]

بررسی رجالی

او از واقفیه به شمار می‌رود و به همین جهت او را تضعیف کرده‌اند، شیخ طوسی او را در رجال خود از راویان حضرت رضا(ع) ذکر کرده و از توثیق و تضعیف و یا رد و قبول او چیزی نگفته است و در فهرست گفته: حسین بن مهران کتابی تألیف کرده که احمد بن نهیک از وی روایت می‌کند، علامه حلی نیز او را به جهت واقفی بودن مردود دانسته و به روایت او عمل نمی‌کند.

نجاشی در رجال خود می‌گوید: حسین بن مهران سکونی از راویان ابوالحسن موسی و رضا(ع) است، او از واقفه بوده و مسائلی هم جمع کرده است که احمد بن نهیک آنها را نقل می‌کند، شیخ کشی در رجال خود حدیث مفصلی درباره او نقل کرده و گوید: حسین بن مهران در مذهب وقف مردد بود، او نامه‌ای برای امام رضا(ع) نوشت و او را امر و نهی کرد.

امام رضا(ع) نامه‌ای در پاسخ او نوشتند و متن نامه را برای دوستان او هم فرستادند تا او نامه را مخفی نکند، امام در نامه خود برای او نوشتند: خداوند به ما و شما عافیت دهد، نامه شما به من رسید و درباره خیانت‌های آن مرد و زیانی که از وی دیده‌ای مطالبی نوشته و این نامه بسیار طولانی است.

او دو روایت از امام رضا(ع) نقل می‌کند و می‌گوید: از امام رضا(ع) پرسیدم مردی چهار زن خود را ظهار کرد، فرمودند برای هر یک از آنها یک کفاره می‌دهد، پرسیدم یک زن و کنیزش را ظهار می‌کند، فرمودند برای هریک از آنها یک برده آزاد می‌کند و یا دو ماه روزه میگیرد و یا شصت مسکین را طعام می‌دهد^[۳].