ابوموسی حکمی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

وی از بنوجعفی، شاخه‌ای از سعد العشیره از تیره‌های قبیله مذحج یمن است. برخی نام وی را صالح، فرزندحکم بن سعد العشیره دانسته‌اند[۱] با این حال، ابواحمد عسکری[۲] نام وی را ناشناخته دانسته است. او در پاسخ مروان بن حکم از مسئله قدر در عصر رسول خدا (ص)، چنین روایت کرد که این است تا زمانی بالنده است که قدر را تکذیب نکرده باشد. تکذیب قدر، سبب هلاکت امت است[۳]. البته در روایاتی از این دست تردید وجود دارد. درباره صحابی یا تابعی بودن وی اختلاف است. ابن نقطه [۴] در کتاب "استدراک علی الأکمال" وی را صحابی و ابونعیم[۵] او را غیر صحابی شمرده است. عمرو بن ابی سفیان و مالک بن ابی مریم از وی روایت کرده‌اند[۶][۷]

منابع

پانویس

  1. خلیفة بن خیاط، ص۲۲۶.
  2. ابن حجر، ج۷، ص۳۲۳.
  3. خلیفة بن خیاط، ص۱۳۴؛ ابن اثیر، ج۵، ص۳۰۱.
  4. ابن ماکولا، پاورقی، ج۳، ص۷۷.
  5. ابونعیم، ج۶، ص۳۰۱۵.
  6. ابن ماکولا، ج۳، ص۷۷.
  7. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «ابوموسی حکمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۳۹.