تحلیل به لحاظ منشأ فاعلی دو گونه است: تحلیل الهی، تحلیل انسانی:
تحلیل الهی: نتیجه آن مجموعه احکام شرعی در موارد و موضوعاتی است که خداوند آنها را حلال شمرده است: ﴿أَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا﴾[۵]. در برخی موضوعات به اقتضای حکم و موضوع، تحلیل الهی به معنای وجوب است[۶]: ﴿فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي﴾[۷].
تحلیل انسانی: ازآنجا‌که تشریع (حلال و حرام‌شمردن) از امور الهی و غیربشری است و حتی خداوند رسولش را از آن منع کرده است: ﴿يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ﴾[۸]، خداوند از تحلیل و تحریمانسانی در موضوعات و احکام شرعینهی شدید کرده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَلَا الشَّهْرَ الْحَرَامَ﴾[۹] و در قالب "حرمت‌شکنی" مورد موأخذه قرار داده است[۱۰].
این مدخل زیرشاخهٔ بحث احلال است. احلال از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احلال در قرآن - احلال در حدیث - احلال در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط