احمد بن محمد بن ابی‌نصر بزنطی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوجعفر احمد بن محمد بن عمرو بن ابی نصر بزنطی سکونی اهل کوفه، از موالی قبیله سکون، از اصحاب امام کاظم، امام رضا و امام جواد(ع) و راوی از آن بزرگواران بود.[۱] همچنین از داوود بن سرحان، جمیل بن دراج و عبدالله بن سنان روایت کرده و محدثانی چون احمد بن محمد بن عیسی، محمد بن عبدالحمید عطار و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند. وی محدثی ثقه، فقیه، عالم و جلیل‌القدر بود[۲] و در سند بیش از ۷۸۸ روایت قرار گرفته است.[۳]

احمد نزد امام رضا و امام جواد(ع) موقعیت و منزلت خاصی داشت[۴] و کشّی گوید: بزرگان شیعه بر فقه و علم‌اش صحه گذاشته‌اند.[۵] وی در سال ۲۲۱ه‍ درگذشت.[۶] آثار وی عبارت‌اند از: «الجامع النوادر»[۷] «المسائل»[۸] و «الحدیث»[۹].[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۳۶.
  2. جامع الرواة، ج۱، ص۵۹.
  3. معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۳۶.
  4. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۰۳.
  5. اختیار معرفة الرجال، ص۵۵۶.
  6. الفهرست (طوسی)، ص۱۹.
  7. الفهرست (طوسی)، ص۱۹.
  8. الفهرست (الندیم)، ص۲۷۶.
  9. الذریعه، ج۶، ص۳۱۲.
  10. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۲۱.