احمد بن جعفر صولی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوعلی احمد بن محمد بن جعفر صولی اهل بصره و از دانشمندان شیعه بود. تا زمانی که عبدالعزیز بن یحیی بن احمد جلودی (شیخ بصره و از اصحاب امام جواد S) زنده بود، صولی همراه و هم‌نشین او بود. پس از آن در سال ۳۵۳ هجری به بغداد هجرت کرد و گروهی از مردم به فراگیری حدیث از وی پرداختند. نجاشی گوید: «بااینکه گفته شده صولی از افراد ضعیف روایت می‌‌کرد؛ اما خود در نقل حدیث موثق و مورد اعتماد بود».[۱] ابوعلی افزون بر جلودی از محمد بن یحیی بن منذر قزاز و احمد بن عبدالعزیز جوهری بهره برده و روایت کرده است. [۲] شیخ مفید از شاگردان او بوده و تمام روایات صولی را که احتمالاً تألیفات وی را نیز شامل می‌‌شود، گزارش کرده است.

صولی تألیفاتی داشته از جمله «اخبار فاطمه (س)» که کتاب بزرگی بوده و ابوالفرج محمد بن موسی قزوینی آن را به صورت املایی از احمد آموخته و روایت کرده است. [۳]

از تاریخ درگذشت صولی گزارشی نیست؛ ولی آنچه پیداست در سال‌های پایانی عمر، ساکن اهواز بوده و در همان شهر بدرود حیات گفته است[۴].[۵]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال (النجاشی)، ج ۱، ص۲۲۱.
  2. تاریخ بغداد، ج ۴، ص۴۰۸.
  3. الفهرست (الطوسی)، ص۳۲.
  4. تاریخ بغداد، ج ۴، ص۴۰۸.
  5. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲، ص۱۰۲-۱۰۳.