احمد بن مسلم بن عقیل بن ابی طالب

مقدمه

مورّخان و علمای رجال برای حضرت مسلم (ع) فرزندی به نام احمد ذکر نکرده‌اند؛ تنها در میان متأخران، فاضل دربندی او را در شمار شهیدان کربلا آورده است. به گفته وی، احمد نیز همانند دیگر یاران از امام حسین (ع) اجازه خواست و پس از اسحاق بن مالک اشتر به میدان رفت و با خواندن رجز زیر دلیرانه به نبرد پرداخت و سرانجام با تیر دشمن به شهادت رسید^[۱]:

أَطْلُبُ ثارَ مُسْلِمٍ مِنْ جَمْعِکُمْ		یا شرَّ قومٍ ظالمینَ فَسَقَهْ
اَضْرِبُکُمْ بِصارِم ذِی رونقٍ		ضَرْبَ غلامٍ صادقٍ مِنْ صَدَقَهُ
[لا] أَنْثَنِی عَمَّنْ لَقانِی ناکصاً		وَلَمْ اکُنْ مِمَّنْ یُحِبُّ السَفَقَةْ
کَمْ جاهِدٍ لَمّا الْتَقَانی فِی الوَغا		صَیَّرْتُهُ کَالْلِبْنَةِ المُفَلَّقَةْ^[۲]

ای بدترین قوم ستمکار و زشت‌کردار! انتقام خون مسلم را از شما می‌گیرم. شما را با شمشیر آبدیده و برّان می‌زنم. زدنِ جوانی که راستگو است و از راستگویان است. فراریان از جنگ را تعقیب ن‍می‌کنم و هنگام نبرد مهربانی را دوست ندارم. چه بسیار مبارزی را در میدان جنگ دیدار کنم و او را چون خشت خام پاره پاره کنم.^[۳]

منابع

جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

↑ اسرار الشهادات، ص۲۸۲ (منشورات اعلمی)؛ جواهر الایقان، ص۸۷.
↑ اسرار الشهادات، ص۲۸۲.
↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۹۱-۹۲.

[1] اسرار الشهادات، ص۲۸۲ (منشورات اعلمی)؛ جواهر الایقان، ص۸۷.

[2] اسرار الشهادات، ص۲۸۲.

[3] جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۹۱-۹۲.

[۱]

[۲]

[۳]