حضرت با ظهور خود احکام جدیدی را میآورد؛ احکامی که در نظر اول با متون فقهی موجود و گاهی با ظواهر روایات و سنّت سازگاری ندارد. قانون ارث برادر در عالم ذر[۱]، کشتن شرابخوار، کشتن فرد بینماز، اعدام دروغگو[۲]، تحریم سود گرفتن از مؤمن در معاملات[۳]، نابودی منارههای مساجد[۴]، برداشتن سقف مساجد[۵]، اعدام زناکار و منعکننده از زکات[۶]، از آن جمله است. در روایات از این تغییرات با عباراتی مانند قضای جدید، سنّت جدید، دعای جدید، دین جدید و کتاب جدید نام برده شده است، که هیچکدام جز احیای سنت محمدی (ص) نیست[۷].