استجاره
مقدمه
- استجاره: طلب حمایت[۱]، امانخواهی، پناه خواستن[۲]. اصل آن "جار" به معنای همسایه که به اقتضای حق همسایگی باید امنیت او رعایت شود. استجاره به معنای پناهندگی نیز آمده است[۳].
- ﴿وَإِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ﴾[۴].
- خداوند به مشرکان مکه چهار ماه مهلت داده بود: ﴿فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ﴾[۵]؛ پس از اتمام این مهلت، به دلیل نقض پیمان و وجوب جنگ با آنان، خداوند به پیامبر اکرم (ص) تکلیف میکند که در صورت تمایل برخی مشرکان برای شنیدن دعوت الهی، دادن امان و پناهندگی به آنها واجب است. این تأمین جانی باعث هدایت بسیاری از مشرکان مکّه شد[۶].
- امروزه امان دادن به شورشیان در جنگهای داخلی میان دولتها و بخشیدن یا اجتناب از کشتن آنها که اسلحه خود را بر زمین میگذارند و تسلیم میشوند[۷]، امری مرسوم است؛ امّا مفهوم استجاره قرآنی نوعی امان و پناه دادن مقیّد است تا دعوت الهی را با حجت و برهان آشکار استماع کنند؛ اگر پذیرفتند و اسلام آوردند، در سایه امن الهی خواهند غنود وگرنه به دیار خود باز خواهند گشت؛ پس از آن مشمول آیه شریفه ﴿فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ﴾[۸] خواهند بود؛ لذا استجاره اماننامه موقت است[۹].
منابع
پانویس
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۸.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۰۶.
- ↑ ر. ک: سیدعلیاکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۸۸-۸۹.
- ↑ «و اگر یکی از مشرکان از تو پناه خواست به او پناه ده تا کلام خداوند را بشنود» سوره توبه، آیه ۶.
- ↑ «چهار ماه در این سرزمین (آزاد) بگردید» سوره توبه، آیه ۲.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۰، ص۱۱۱-۱۱۲.
- ↑ علیاکبر آقابخشی و مینو افشاریراد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۵۳.
- ↑ «و چون ماههای حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۷۵.