اشعث بن عبدالحجر کلابی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابن حجر[۱] او را در بخش سوم کتاب خود (مخضرمین) - کسانی که عصر جاهلیت و اسلام را درک کرده، ولی پیامبر را ندیده‌اند. آورده و نسبش را چنین بیان کرده است: اشعث بن عبدالحجر بن عوف بن احوص بن جعفر بن کلاب العامری. ابن کلبی[۲] و بلاذری[۳] جد او را به جای عوف، شراقه نوشته و گویند: پدرش سرور مردم زمان خود بود و اشعث در جنگ قادسیه، حیره و فتوحات این ناحیه شرکت داشت و زمانی که مرکب خود را پی کرد، چنین سرود:

وما غرت بالسیلحین مطیتیو بالقصر إلا خشیة أن أعیرا
در سَیلَحَین (بین کوفه و حیره) و قصر (در اینجا منظور نزدیک قادسیه است)، اسب و مرکبم پی نشد، مگر از ترس اینکه سرزنش شوم[۴]

.[۵]

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۳۴۴.
  2. ابن کلبی، ج۲، ص۴-۵.
  3. بلاذری، ج۲، ص۳۱۹.
  4. برای دیدن بیت بعدی این شعر، ر. ک: بلاذری، ج۲، ص۳۱۹؛ یاقوت حموی، ج۳، ص۲۹۹.
  5. هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «اشعث بن عبدالحجر کلابی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۹۰.