امامت و ولایت نزد فریقین (مقاله)
| امامت و ولایت نزد فریقین | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی-ترویجی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | توفیق اسداف |
| موضوع | امامت، ولایت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دوفصلنامه حکمت و فلسفه اسلامی |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهار ۱۳۸۸ |
| شماره | ۲۷ |
| تعداد صفحات | ۱۸ |
| شماره صفحات | از صفحه ۲۳ تا ۴۰ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
امامت و ولایت نزد فریقین عنوان مقاله‌ای است که به بررسی امامت و ولایت از دیدگاه فریقین می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۸ صفحه‌ای به قلم توفیق اسداف نگاشته شده و در دوفصلنامه حکمت و فلسفه اسلامی (شماره ۲۷، بهار ۱۳۸۸) انتشار یافته است[۱]
چکیده مقاله
نویسنده در ابتدای مقاله چنین می‌نویسد: «تفاوت فریقین در مسئله امامت، در تعریف معنای امام نیست، بلکه در تصور آنها از امام است. مسئله امامت نزد شیعه مسئله‌ای کلامی اما نزد اهل سنت مسئله‌ای فقهی است. به همین سبب، اهل سنت، امامت را از فروع دین می‌دانند که انتخابش به عهده مردم است، اما شیعه این مقام را از اصول دین و امر انتصابی می‌داند. در این نوشتار، ضمن بررسی موضوع فوق، به شرایط امام از منظر فریقین اشاره و آرای متفاوت آنان را تبیین و تحلیل می‌نماید».[۱].
فهرست مقاله
- چکیده
- واژگان کلیدی
- پیشینیه تحقیق
- معنای لغوی و اصطلاحی امام
- جمع‌بندی
- جایگاه بحث امامت از دیدگاه فریقین
- شرایط امامت:
- ادعای اجماع به برخی از صفات
- شرط امام از دیدگاه شیعه
- عصمت
- ولایت علی(ع) در منابع فریقین
- فریقین و سؤال از ولایت در قیامت
- نقد و بررسی مسئله امامت و اهل حل و عقد
- نقد
- پی‌نوشت‌ها
دربارهٔ پدیدآورنده
