امیه عبدی در تراجم و رجال

مقدمه

به نقل شیخ مفید، امیه عبدی از اصحاب امیرمؤمنان (ع) بود که در جنگ جمل حضور داشت. در این جنگ، مردی از بنی عدی از دشمنان حضرت علی (ع) در حالی که شمشیر به دست داشت مقابل امام (ع) آمد و مبارز‌ طلبید و گفت: آنان را با شمشیر می‌زنم، اگر چه علی را ببینم، برق شمشیرم او را نیز فرا خواهد گرفت. تا قوم خودم (عدی) را نجات دهم.
در این حال، امیه عبدی^[۱] در مقابل وی ایستاد و گفت: این علی است که راهش هدایت، و رستگاری و تقوی دلیل و برهان اوست. هر کس از حق تبعیت کند، دوست علی است.
سپس بین امیه عبدی و آن مرد بنی عدی جنگ تن به تن شد ولی شمشیر بنی عدی به خطا رفت و امیه عبدی - این یار علی (ع) - چنان بر او ضربه وارد کرد که به زمین افتاد و به هلاکت رسید^[۲]^[۳]

↑ خوارزمی در مناقب، ص۱۸۷ و ابن‌شهرآشوب در مناقب، ج۲، ص۱۵۶ نقل می‌کنند که: امیرالمؤمنین علی (ع) ناشناخته مقابل او قرار گرفت و او را به هلاکت رسانید. و ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۲۶۴ می‌نویسد: شخصی که به میدان جمل آمد و این رجز را خواند: أضربهم ولو... خباب بن عمرو راسبی بود و مالک اشتر به مقابل او رفت و با ضرب‌های او را به هلاکت رسانید. !
↑ الجمل، ص۳۴۴.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۱۰-۲۱۱.