اهل‌الجماعه
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
اهل جماعت، گروهی از مسلمانان بودند که به خلافت شیخین - ابوبکر و عمر - و عثمان رضایت داده و در دورۀ معاویه و پس از وی در عصر مروانیان، خلافت امویان را پذیرفته بودند. قشر عوام از تابعین، این عنوان را بر خود نهاده و گفتند: "کسی که با ما مخالفت ورزد، وحدت را شکسته، با امت مخالفت کرده و سنّت را ترک کرده است". این گروه، به تدریج، به "اهل السنة و الجماعة" معروف گشت[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ کتاب الزینة، ص۲۲۵؛ انساب الاشراف، ج۲، ص۲۴۰؛ مجموعة رسائل الجاحظ، الرسالة السیاسیة، ص۲۳۹؛ تاریخ یحیی بن معین، ج۲، ص۲۳۸.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۵۴.