بحث:شبهه طلاق‌های متعدد امام حسن مجتبی

مقدمه

از جمله تهمت‌هایی که به امام حسن (ع) وارد کرده‌اند ازدواج و طلاق‌های بسیار زیاد است به طوری که گویا آن حضرت به غیر از این کار دیگری نداشته است تا جایی که از آن حضرت به "مطلاق" تعبیر کرده‌اند.

اولا ازدواج زیاد ناشی از شهوت‌رانی اتهامی است که منشا آن دشمنان اهل بیت (ع) مانند منصور دوانیقی خلیفه دوم عباسی است آن هم به خاطر جلوگیری از مبارزات خاندان بنی هاشم بر علیه سفاکان عباسی. افراد دیگری هم که به این تهمت‌ها دامن زده‌اند مانند علی بن عبدالله بصری مدائنی، از نظر اعتبار نزد اهل سنت از ضعفا شمرده شده و ابوطالب مکی که او هم ضعیف شمرده شده است.

ثانیا برای امام مجتبی ۱۶ فرزند و ۴ دختر و ۱۲ پسر نوشته‌اند و دامادهای آن حضرت را ۳ نفر نوشته‌اند که عبارتند از: امام سجاد (ع) همسر ام عبدالله و عبدالله بن زبیر همسر ام الحسن و عمر بن منذر همسر ام سلمه و این تعداد با اتهاماتی که حتی کثرت زنان را تا هفتصد نفر رسانده‌اند، سازگار نیست. ثالثا نسبت به تعدد زوجات باید در نظر داشت که نه به سبب شهوت‌رانی و هوس‌رانی بوده بلکه اقدام به سرپرستی زنان و در مواردی کنیزها بوده است. و زنانی که اسامی آنان در تاریخ ثبت شده ۱۳ زن هستند که بیشتر آنها بیوه و یا کنیز بودند. رابعا در تاریخ برای امام حسن (ع) غیر از دو مورد طلاق ذکر نشده است آنهم انگیزه و دلیل شرعی و عقلانی داشته است و بعد از غمض عین از صدق "مطلاق"، کراهت و مبغوضیت از این گونه موارد انصراف دارد».