بحث:شهادت در راه خدا

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

شهادت

واژه مبارک شهید نیز جزو واژگان اسلامی است و بار ارزشی ویژه‌ای دارد. در مکتب اسلام، تنها به کسی شهید گفته می‌شود که در راه خدا جهاد کند و کشته شود. بنابراین، به کسانی که تنها برای وطن و بدون هیچ انگیزه دینی کشته شوند، شهید نمی‌گویند، هرچند تلاش آنان قابل ستایش است. در قرآن، عبارت «الْقَتْلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ» و در روایات، افزون بر این عبارت، از واژه «الشَّهَادَة» برای شهید استفاده شده و از دیدگاه اسلام، جایگاه شهیدان جزو بالاترین مراتب نیکوکاران است[۱]. همچنین قرآن آنان را زنده می‌داند و می‌فرماید: ﴿وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاءٌ...[۲]. و ﴿بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ[۳]. حیات معنوی شهیدان سبب شده است که بخشی از احکام اموات را نداشته باشند؛ چه اینکه فرموده‌اند: «بدن شهید پاک است، کفن نیاز ندارد، غسل نمی‌خواهد و در قبر از او سؤال نمی‌شود»[۴].[۵]

پانویس

  1. نک: کافی، ج۲، ص۳۴۸، ح۴.
  2. «و کسانی را که در راه خداوند کشته می‌شوند مرده نخوانید که زنده‌اند.».. سوره بقره، آیه ۱۵۴.
  3. «نزد پروردگارشان روزی می‌برند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۹.
  4. نک: میزان الحکمه، ج۶، ص۲۸۷۹.
  5. غلامی، مهدی، سیره و اخلاق نظامی پیامبر اعظم، ص ۶۲.