بحث:غزوه بنی‌قینقاع
نبرد بنی‌قینقاع
به گزارش ابن اسحاق[۱]، یهود بنی قینقاع پس از جنگ بدر به دشمنی و ستیزه‌جویی با پیامبر خدا(ص) برخاستند. وقتی آن حضرت، ایشان را موعظه کرد، در پاسخ، خود را مرد جنگ دانستند و گفتند: رسول خدا محمد(ص) از پیروزی بر قریش در بدر مغرور شده است و به مخالفت با حضرت ادامه دادند. روابط میان پیامبر و بنی قینقاع ملتهب بود تا آنکه در بازار بنی قینقاع به زنی مسلمان تعرض شد و در پی آن مردی مسلمان و مردی از یهود کشته شدند و جبهه‌بندی میان ایشان آغاز شد و رسول خدا(ص) آنها را محاصره کرد. یهودیان سرانجام تسلیم شدند، ولی با وساطت و اصرار عبدالله بن اُبی بن سلول که هم پیمان یهود بنی قینقاع بود، رسول خدا(ص) تنها اموال و سلاحشان را مصادره و خودشان را از مدینه اخراج کرد. وقوع این جنگ پس از غزوه سَویق، این احتمال را قوت می‌بخشد که قبیله بنی قینقاع با ابوسفیان در یورش و آسیب رساندن به مدینه همکاری داشته‌اند؛ به ویژه که سلام بن مشکم یهودی در این جنگ از ابوسفیان در مدینه پذیرایی کرد[۲].[۳]
پانویس
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۳، ص۵۰.
- ↑ زرگری نژاد، تاریخ صدر سلام، ص۳۹۷.
- ↑ محمدی، داداش‌نژاد، حسینیان، تاریخ اسلام ص۱۷۴.