بحث:قتل نفس زکیه در چه زمان و مکانی خواهد بود؟ (پرسش)

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

پاسخ تفصیلی

کیستی نفس زکیه

  • از جمله علائم حتمی ظهور قتل نفس زکیه است.[۱] در مورد اینکه نفس زکیه کیست و به چه کسی اطلاق می شود نظرات مختلفی بیان شده است:[۲]
  1. نفس زکیه همان محمد بن عبدالله محض ملقب به نفس زکیه است که در زمان بنی العباس به قتل رسید و از اولاد امام حسن مجتبی(علیه السلام) است.[۳] اشکالاتی به این دیدگاه وارد است از جمله:
  • قتل نفس زکیه بین رکن و مقام است، در حالی که محمد بن عبدالله محض در نزدیکی مدینه و منطقه احجار الزیت به قتل رسیده است[۴] و یا نفس زکیه یعنی نفسی پاک و طاهر، اما این شخص را نمی‌توان با چنین صفتی معرفی کرد و او را مورد تأیید اهل بیت دانست؛ چرا که او خود را مهدی می‌دانست و مردم را برابر اهل بیت، به خود دعوت می‌کرد. و ... .[۵] لذا باید در انتظار کشته شدن شخصی با اخلاص تر و آزمایش شده تر از او بود[۶].
  1. نفس زکیه فردی است که قبل از ظهور امام زمان(علیه السلام) قیام می کند و در کنار کعبه ما بین رکن و مقام کشته می شود. این رخداد عظیم، طبق بیان روایات بین رکن و مقام ـ در بهترین مکان‌های زمین ـ اتفاق می‌افتد. فرد یادشده از اولاد امام حسن مجتبی(علیه السلام) است.[۷] و نیز گفته شده حسینی نسب است.[۸]
  2. نفس زکیه مجاهدی است از زمره بسترسازان ظهور که رهبری عده‌ای از عاشقان امام مهدی(علیه السلام) را بر عهده دارد و در راه حضرت در میان هفتاد تن از علمای زمانه در منطقه‌ای پشت شهر کوفه یعنی نجف اشرف، به شهادت می‌رسد.[۹]
  3. نفس زکیه شخصی است به نام محمد بن الحسن که میان رکن کعبه و مقام ابراهیم کشته خواهد شد. از فحوای این نظریه و تعابیر قائل آن چنین استنباط می‌شود که نفس زکیه، از سادات حسنی و در واقع همان سید حسنی است.[۱۰]
  4. نفس زکیه سیدی والا تبار و حسینی‌نسب است و هموست که مظلومانه در ۲۵ ذی الحجه سر مبارکش در حرم امن الهی مکه مکرمه از تن جدا می‌شود. طبق این نظریه، رجل هاشمی و سید حسنی یک تن هستند.[۱۱]
  • اما بر اساس روایات و نظر مشهور نفس زکیه بیشتر به مورد دوم اطلاق می شود که در زمان خود حضرت ما بین رکن و مقام او را به قتل می رسانند. نفس زکیه سفیری از سوی حضرت مهدی(علیه السلام) است که مردمان مکه را به ایشان دعوت می¬کند.[۱۲]

مکان کشته شدن نفس زکیه

  • بر این اساس برخی از روایات اشاره به مکان و زمان کشته شدن نفس زکیه کرده اند.

اما در مورد مکان دو دسته روایت داریم، برخی از آنها محل کشته شدن نفس زکیه را مکه می دانند و برخی از آنها ما بین رکن و مقام[۱۳] و البته این دو تعارضی با همدیگر ندارند چرا که روایات دستۀ دوم مکان دقیق قتل او را بیان کرده اند،[۱۴] برخی از این روایات عبارت است از:

  1. امام باقر(علیه السلام) می¬فرمایند:[۱۵] «امام مهدی (علیه السلام) مردی از یارانش را فرامی‌خواند و می‌فرماید: به سوی اهل مکه برو و به آنان بگو: ای مردم مکه! من فرستاده فلان هستم و پیام او چنین است: ما خاندان رحمت و جایگاه رسالت و خلافت هستیم... وقتی سخن این جوان تمام می‌شود، به او هجوم می‌آورند و او را در میان رکن و مقام سر می‌برند؛ و او همان نفس زکیه است.»[۱۶]
  2. سلمان در سخنانی از امام صادق (علیه السلام) حوادث آینده را چنین پیش‌گویی کرده است:[۱۷] «من شما را از کشته شدن نفس پاک و بی‌گناه و ریخته شدن خون او در میان رکن و مقام خبر می‌دهم؛ او که مانند قوچ سرش بریده می‌شود.»[۱۸]
  3. امام باقر(علیه السلام) فرموده‌اند:[۱۹] «ظهور هنگامی است که سفیانی از شام و یمانی از یمن قیام کنند و فرو رفتن سرزمین بیداء رخ دهد و جوانی از خاندان پیامبر که نامش محمد بن حسن نفس زکیه است، در بین رکن و مقام کشته شود.»[۲۰]
  4. امام صادق(علیه السلام) فرمودند:[۲۱] «هنگامی که سفیانی از شام و یمانی از یمن قیام کنند و فرو رفتن در سرزمین بیداء رخ دهد و جوانی از خاندان پیامبر(صلی الله علیه و آله) که نامش محمد بن حسن و لقبش نفس زکیه است، در میان رکن و مقام کشته شود...، در این هنگام قائم ما قیام خواهد کرد.»[۲۲]
  5. از عمار روایت شده است[۲۳]: «... در این هنگام نفس زکیه و برادرش در مکه کشته می‌‌شوند»[۲۴].
  6. امام علی(ع) فرمودند[۲۵]: «برای این واقعه (ظهور امام مهدی(ع)) نشانه‌ها و علائمی است... کشته شدن کسی که بین رکن و مقام سر بریده می‌شود... و قیام سفیانی با پرچمی سبز..».[۲۶].
  7. امام باقر(ع) فرمودند[۲۷]: «(از علائم ظهور) کشته شدن نوجوانی از خاندان پیامبر(ص) در میان رکن و مقام است که نامش محمد بن حسن، نفس زکیه است»[۲۸].

زمان کشته شدن نفس زکیه

  • و در مورد زمان کشته شدن نفس زکیه نیز روایات دلالت بر نزدیک بودن زمان این قتل با ظهور امام زمان(علیه السلام) دارند، حال برخی زمان دقیق آنرا مشخص کرده اند و برخی دیگر به نزدیک بودن این دو رخداد اشاره دارند.[۲۹]
  1. امام صادق(علیه السلام) فرمودند:[۳۰] «میان قیام قائم و کشته شدن نفس زکیه تنها پانزده شب فاصله است.»[۳۱]
  2. امام باقر(علیه السلام) فرمودند:[۳۲] حضرت قائم(علیه السلام) به یارانش می فرماید: ای قوم من، مردم مکه مرا نمی‌خواهند، برای آنکه آن‌گونه که برای همانند من شایسته است، حجت را بر آنان تمام کنم، فرستاده‌ای به سوی ایشان می‌فرستم. پس یکی از یارانش را فرامی‌خواند و به او می‌فرماید: به سوی اهل مکه برو (...) وقتی سخن این جوان تمام می‌شود به او هجوم می‌آورند و در میان رکن و مقام او را سر می‌برند. او همان نفس زکیه است، چون خبر این ماجرا به امام مهدی(علیه السلام) می‌رسد، به یاران خویش می‌فرماید: آیا به شما خبر ندادم که اهل مکه ما را نمی‌خواهند؟ پس آنها حضرت را رها نمی‌کنند تا آن حضرت خروج می‌کند.»[۳۳]
  3. امیرالمؤمنین (علیه السلام) می‌فرمایند:[۳۴] «آیا شما را از زمان به پایان رسیدن سلطنت خاندان فلان خبر ندهم؟» گفتیم" آری ای امیر مؤمنان؛ حضرت فرمودند: «هنگام کشته شدن شخصی بی‌گناه در روزی حرام در ماه حرام از خاندان قریش. قسم به آن‌که دانه را شکافت و آدمی را آفرید، پس از آن، بیش از پانزده شب حکومتشان طول نخواهد کشید، پرسیدم آیا پیش و ... .»[۳۵]
  4. محمد بن صامت از امام صادق(ع) می‌پرسد[۳۶]: آیا پیش از ظهور علامتی وجود دارد؟ حضرت فرمودند: بله. پرسیدم آنها چه هستند؟ امام فرمودند: «آن علامت‌ها عبارتند از: هلاک شدن عباسی،... کشته شدن نفس زکیه،... به امام عرض کردم: فدایت شوم! می‌ترسم این امر طولانی شود! حضرت فرمودند: خیر چنین نخواهد شد؛ زیرا اینها همانند رشتۀ منظمی به دنبال یک ‌دیگر رخ می‌دهند»[۳۷].
  5. امام صادق(ع) فرمودند[۳۸]: «از امور حتمی‌ که به ناچار، قبل از قیام قائم(ع) خواهد بود،... قتل نفس زکیه و ندا دهنده از آسمان است»[۳۹].

نتیجه‌گیری

  • در نتیجه: از علائم حتمی ظهور قتل نفس زکیه است؛ نفس زکیه در مکه میان رکن و مقام، پانزده شب قبل از ظهور کشته می شود.[۴۰]

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ر.ک. محمدی ری شهری، محمد، دانشنامۀ امام مهدی، ج 7، ص 438 ـ 439؛ هاشمی شهیدی، سید اسدالله، زمینه سازان انقلاب جهانی حضرت مهدی، ص 80، 81، 269 و 270؛ موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج ۲، ص ۵۳، ۵۴؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، ج ۲، ص ۲۱۴؛ رجالی تهرانی، علیرضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ص ۱۸۷؛ رضوانی، علی ‎اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۵۲۳؛ چشم به راه مهدی، ص ۲۸۱ ـ ۲۸۳
  2. ر.ک. طبسی، نجم الدین، تاملی نو در نشانه‌های ظهور، ص۱۱، ۱۲؛ رضوانی، علی ‎اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات: ص ۵۲۳؛ چشم به راه مهدی، ص ۲۸۱ ـ ۲۸۳؛ الحسنی، سید نذیر، مصلح کل، ص ۲۰۳ ـ ۲۰۶؛ چشم به راه مهدی، ص ۲۸۱ ـ ۲۸۳؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، ج ۲، ص۲۱۴.
  3. ر.ک. صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ص 630 ـ 635؛ علی زاده، مهدی، نشانه های یار و چکامه های انتظار، ص 34 ـ 35؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  4. ر.ک. پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  5. ر.ک. طبسی، نجم الدین، تاملی نو در نشانه‌های ظهور، ص۱۱، ۱۲؛ رضوانی، علی ‎اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات: ص۵۲۳؛ چشم به راه مهدی، ص ۲۸۱ ـ ۲۸۳؛ الحسنی، سید نذیر، مصلح کل، ص ۲۰۳ ـ ۲۰۶؛چشم به راه مهدی، ص ۲۸۱ ـ ۲۸۳؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، ج۲، ص۲۱۴؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  6. ر.ک. پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  7. ر.ک. محمدی ری شهری، محمد، دانشنامۀ امام مهدی، ج 7، ص 438 ـ 439؛ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229؛ علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262؛ پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص 384؛ بالادستان، محمد امین، حائری پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج 1، ص 173 ـ 177
  8. ر.ک. علی زاده، مهدی، نشانه های یار و چکامه های انتظار، ص 34 ـ 35
  9. ر.ک. هاشمی شهیدی، سید اسدالله، زمینه سازان انقلاب جهانی حضرت مهدی، ص 80، 81، 269 و 270؛ علی زاده، مهدی، نشانه های یار و چکامه های انتظار، ص 34 ـ 35
  10. ر.ک. محمدی ری شهری، محمد، دانشنامۀ امام مهدی، ج 7، ص 438 ـ 439؛ علی زاده، مهدی، نشانه های یار و چکامه های انتظار، ص 34 ـ 35
  11. ر.ک. علی زاده، مهدی، نشانه های یار و چکامه های انتظار، ص 34 ـ 35
  12. ر.ک. رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص۵۶ ـ ۵۷
  13. ر.ک. تونه ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۳۶۷؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص ۲۴۶ـ ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  14. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۲۳۶ ـ ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  15. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷، ح ۷۱
  16. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص ۲۳۶ ـ ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  17. طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص ۹۲
  18. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۳۶ ـ ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  19. صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ص۳۳۰، باب ۳۲، ح ۱۶؛ ابن‌شاذان، فضل بن شاذان، مختصر اثبات الرجعة، ص۲۱۶، ح۱۸؛ حلی، حسن بن سلیمان، مختصر بصائر الدرجات، ص۱۹۹؛ نعمانی، محمد ابراهیم، الغیبة، ص ۲۶۹، باب ۱۴، ح ۲۱؛ طوسی، الغیبة، ص۴۶۴، ح ۴۸۰؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص۳۳۱، ح ۱۶؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمۀ، ج ۱، ص ۳۳۰، ح ۱۶
  20. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۳۶ ـ ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  21. مختصر اثبات الرجعة، ص ۲۱۶، ح ۱۸
  22. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۳۶ - ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  23. شیخ طوسی، الغیبة، ص۴۶۴، ح۴۷۱؛ «... فعند ذلک بقتل النفس الزکیة و أخوه بمکّة ضیعة».
  24. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۳۶ ـ ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  25. حلی، حسن بن سلیمان، مختصر بصائر الدرجات، ص۱۹۹؛ «"وَ لِذَلِکَ آیَاتٌ وَ عَلَامَاتٌ... وَ الْمَذْبُوحُ بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ... وَ خُرُوجُ السُّفْیَانِیِّ بِرَایَةٍ حَمْرَاء"».
  26. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۳۶ ـ ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  27. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، باب۳۲، ص۶۰۴، ح۱۶؛ «"و قتل غلام من آل محمد صلی الله علیه وآله بین الرکن والمقام اسمه محمد بن الحسن النفس الزکیة..."».
  28. ر.ک. پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  29. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۳۶ - ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  30. ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ص ۶۴۹، باب۵۷، ح۲
  31. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۳۶ ـ ۲۴۸؛ زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص ۵۸ ـ ۵۹؛ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۳۲ ـ ۱۳۳؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۵۶ ـ ۵۷؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  32. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۱
  33. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۳۶ ـ ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  34. نعمانی،محمد ابراهیم، الغیبة للنعمانی، ص۲۶۶، باب۱۴، ح۱۷؛ ارشاد، ج۲، ص۳۷۴
  35. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۳۶ ـ ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  36. نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة للنعمانی، ص۲۶۹، باب۱۴، ح۲۱؛ «"مَا مِنْ عَلَامَةٍ بَیْنَ یَدَیْ هَذَا الْأَمْرِ فَقَالَ بَلَی قُلْتُ وَ مَا هِیَ قَالَ هَلَاکُ الْعَبَّاسِیِّ وَ خُرُوجُ السُّفْیَانِیِّ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّکِیَّةِ وَ الْخَسْفُ بِالْبَیْدَاءِ وَ الصَّوْتُ مِنَ السَّمَاءِ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَخَافُ أَنْ یَطُولَ هَذَا الْأَمْرُ فَقَالَ لَا إِنَّمَا هُوَ کَنِظَامِ الْخَرَزِ یَتْبَعُ بَعْضُهُ بَعْضا"».
  37. ر.ک. آیتی، نصرت‌الله، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۲۳۶ ـ ۲۴۸؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  38. نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة للنعمانی، ص ۲۶۴، باب ۱۴، ح ۲۶؛ «"مِنَ الْمَحْتُومِ الَّذِی لَا بُدَّ أَنْ‏ یَکُونَ‏ مِنْ‏ قَبْلِ‏ قِیَامِ‏ الْقَائِمِ‏ خُرُوجُ‏ السُّفْیَانِیِ‏ وَ خَسْفٌ‏ بِالْبَیْدَاءِ وَ قَتْلُ‏ النَّفْسِ‏ الزَّکِیَّةِ وَ الْمُنَادِی‏ مِنَ‏ السَّمَاءِ"».
  39. ر.ک. زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص ۵۶ ـ ۵۸؛ زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، ج ۲، ص ۱۶۹ ـ ۱۷۲؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.
  40. ر.ک. هاشمی شهیدی، سید اسدالله، زمینه‌سازان انقلاب جهانی حضرت مهدی، ص ۷۷؛ زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص ۵۸ ـ ۵۹؛ سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۱۳۲ ـ ۱۳۳؛ رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۵۶ ـ ۵۷؛ پورسید آقایی، سیدمسعود، قاسمی، محمدعلی، ادیان، مذاهب و عرفان، مشرق موعود، زمستان ۱۳۸۶، ش۴، ۷ـ ۲۸.