بحث:ولادت حضرت فاطمه
در سحرگاه روز جمعه بیستم جمادی‌الثانی پنجم بعثت[۱] در مکه، دختری با نام فاطمه تولد یافت که از وی با عنوان برترین زنان جهان از آغاز خلقت تا پایان جهان یاد می‌شود[۲]. ثقةالاسلام کلینی دراین باره می‌نویسد: “فاطمه ـ که بر او و شوهرش سلام و درود باد ـ پنج سال بعد از بعثت به دنیا آمد و از دنیا رفت درحالی که ۱۸ سال و ۷۵ روز عمر داشت[۳]. تاریخ‌های غیر مشهور دیگری که سال تولد را به چند سال قبل از پنجم بعثت و حتی پیش از بعثت می‌رساند نیز آمده است[۴].[۵]
مولِد فاطمه(س)
شهرت خانه حضرت خدیجه(س) در مکه در نزدیکی «مولد النبی» است. در محلی معروف به «قشاشیه» (در شرق مسجد الحرام) در کوچه‌ای به نام «زقاق الحجر» (زقاق العطارین) بود و رسول الله تا زمان هجرت در آن سکونت داشتند و سپس عقیل بن ابی‌طالب آن را گرفت. این خانه در طول تاریخ توسط سلاطین مختلفی تعمیر و تجدید بنا شد تا این که سعودی‌ها آن را تخریب کردند و مکان تقریبی آن حدود ۱۵۰ متری مروه بود که اکنون داخل میدان ترمینال اتوبوس شهری در پشت صفا و مروه و خیابان غزه محو شده است. این خانه که از مشاهد متبرکه مکه بود حوادث متعددی به خود دیده است چون: ازدواج رسول الله، تولد حضرت فاطمه، وفات حضرت خدیجه، نزول جبرئیل بر نبی اکرم، حادثه لیله المبیت و شروع هجرت، وجود مکانی در این خانه معروف به «مختبی» به جهت دعوت مخفیانه به اسلام در اینجا و یا به جهت اختفای حضرت از سنگ‌پرانی مشرکان. نوشته‌اند حضرت در پناه تخته سنگی خود را از سنگ‌پرانی از سوی خانه ابولهب در امان قرار می‌دادند و این تخته سنگ تا قبل از تخریب خانه باقی بود[۶].[۷].
منابع
- ↑ شیخ کلینی، اصول الکافی، ج۱، ص۱۷۵؛ ابوالحسن مسعودی، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج۲، ص۲۸۹؛ شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ص۷۹۳؛ حسین بن حمدان خصیبی، الهدایة الکبری، ص۱۷۵.
- ↑ شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۱، ص۱۸۳؛ محمدباقر مجلسی، بحار الانوار الجامعة لدرر أخبار الائمة الاطهار، ج۳۷، ص۶۸؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۴، ص۱۸۹۵.
- ↑ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۵۷.
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ص۷۹۳؛ ابن حجر عسقلانی، الإصابه فی معرفة الصحابة، ج۸، ص۲۶۳.
- ↑ شریعت‌جو، منیره، حضرت فاطمه زهرا، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۳۱۳؛ اکبر ذاکری، علی، درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ۲۳۳.
- ↑ فصلنامه میقات حج، ش۳، ص۱۶۶.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص ۹۹۹.