بشیر بن کعب عدوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

کنیه وی «ابو ایوب» از قبیله بنوعدی قریش است[۱]. وی در بصره مسکن داشت و بدین جهت از او با عنوان " رجل من اهل البصره" یاد شده است[۲].

ابن حجر[۳] شرح حال او را در قسم چهارم الاصابه (توهمات) آورده و در آنجا ادعای ابن شاهین را مبنی بر صحابی بودن وی، نقل کرده است. چنان که ابن عبدان، صحابی بودن بشیر بن کعب را از مشایخ خود نقل کرده، اما خود وی آن را صحیح ندانسته است[۴]. بیشتر نویسندگان، وی را تابعی دانسته‌اند؛ چنان که خلیفة بن خیاط[۵] وی را در طبقه سوم تابعین بصره آورده و ابن سعد[۶] نیز او را تابعی پنداشته و شرح حالش را در طبقه دوم تابعین اهل بصره آورده است. برخی از احادیث وی که به صورت مستقیم از رسول خدا a نقل می‌شود، ایهام صحابی بودن وی را پدید آورده است؛ اما ابوموسی مدینی این احادیث را مرسل دانسته، می‌گوید: بشیر صحابی نیست[۷]. ابن اثیر[۸] نیز گفته است: بدون شک وی صحابی نیست و روایات وی به واسطه ابوذر، ابوالدرداء و ابوهریره است.

او از تابعینی است که احادیثش در بیشتر کتاب‌های حدیثی آمده و برای رجالیان اهل سنت فردی شناخته شده بوده است. طاووس یمانی، بشیر بن کعب را دیده که با ابن عباس سخن می‌گفته و ابن عباس، احادیث وی را همچون احادیث ابوهریره دانسته است[۹].

او یکی از قاریان و زاهدان زمان خود بود[۱۰]. بشیر بن کعب، پس از دفن عبدالله بن عبدالرحمان بن عوف بر قبر وی نماز میت خواند[۱۱]. هنگامی که طاعونی در بصره آمد، بشیر بن کعب برای خود قبری کند و در آن قرآن خواند و چون درگذشت، در همان قبر مدفون شد[۱۲][۱۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، ج۱، ص۴۰۶.
  2. فسوی، ج۲، ص۹۳.
  3. ابن حجر، ج۱، ص۴۸۳.
  4. ابن اثیر، ج۱، ص۴۰۶.
  5. خلیفه بن خیاط، ص۳۵۵.
  6. ابن سعد، ج۷، ص۱۶۶.
  7. ابن اثیر، ج۱، ص۴۰۶.
  8. ابن اثیر، ج۱، ص۴۰۶.
  9. احمد بن حنبل، ج۳، ص۳۸؛ فسوی، ج۲، ص۹۳ و ر. ک: طبری شیعی، ص۱۷۴؛ دارمی، ج۱، ص۱۱۴.
  10. ذهبی، ج۶، ص۴۶.
  11. فسوی، ج۱، ص۲۲۱؛ ر. ک: ابن ابی شیبه، ج۳، ص۲۴۰.
  12. بخاری، ج۲، ص۱۳۲.
  13. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «بشیر بن کعب عدوی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۵۲.