بکر بن سهل بن اسماعیل دمیاطی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابومحمد بکر بن سهل بن اسماعیل دمیاطی هاشمی. در سال ۱۹۶ه‍ در دمیاط، شهری در مصر[۱] به دنیا آمد.[۲] او را از موالی بنی هاشم برشمرده‌اند که در مصر علم حدیث را از عبدالله بن هاشم، عبدالله بن صالح کاتب و صفوان بن صالح دمشقی، و علم قرائت را نزد اصحاب «وَرْش» فرا گرفت و خود بر حدیث و علم قرائت مسلط شد و به عنوان محدث، مفسر و مقری معروف گشت و شاگردان بسیاری چون ابن شنبوذ، زکریا بن یحیی اندلسی، ابوجعفر طحاوی و دیگران را تعلیم و تربیت کرد. با این حال عده‌ای از علمای رجال او را از ضعفا برشمرده‌اند. وقتی دمیاطی وارد رمله شد، عده‌ای از اهالی آنجا حاضر شدند پانصد دینار برای تدریس علم تفسیر به او بدهند، لکن او امتناع ورزید و راهی بیت المقدس شد و با دریافت هزار درهم به تدریس پرداخت. او سرانجام در سال ۲۸۷ یا ۲۸۹ه‍ در دمیاط از دنیا رفت.[۳] کتاب تفسیر القرآن اثر او می‌‌باشد[۴][۵]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. الانساب ۲/۴۹۴.
  2. معجم المفسرین ۱/۱۰۹.
  3. سیر اعلام النبلاء ۱۳/۴۲۶.
  4. هدیة العارفین ۱/۲۳۴.
  5. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۲۰۶.