تحلیل وحی در اندیشه ابن‌عربی (مقاله)
(تغییرمسیر از تحلیل وحی در اندیشه ابن عربی (مقاله))
| تحلیل وحی در اندیشه ابن‌عربی | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | یدالله دادجو |
| موضوع | وحی، الهام، وحی در عرفان اسلامی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دوفصلنامه مطالعات عرفانی |
| وابسته به | دانشگاه کاشان |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | پاییز و زمستان ۱۳۹۱ |
| شماره | ۱۶ |
| تعداد صفحات | ۱۸ |
| شماره صفحات | از صفحه ۱۳۹ تا ۱۵۶ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
تحلیل وحی در اندیشه ابن‌عربی عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی پدیده وحی در منظر ابن‌عربی می‌پردازد. این مقاله ۱۸ صفحه‌ای به قلم یدالله دادجو نگاشته شده و در دوفصلنامه مطالعات عرفانی (شماره ۱۶، پاییز و زمستان ۱۳۹۱) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «تحلیل خاصی از وحی دارد که از هستی‌شناسی او نشئت می‌گیرد. هستی‌شناسی او نیز بر تجلی حق‌تعالی مبتنی است. با تجلی او، همهٔ پدیده‌های عالم لباس تحقق بر تن کرده، بروز و ظهور می‌یابد».
- نویسنده در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسد: «حقیقت محمدیه و انسان کامل، نخستین تجلی حق‌تعالی است که همهٔ مواهب انبیا از عهد آدم تا آخرین آن‌ها و وحی از آن نشئت می‌گیرد. از نظر ابن‌عربی، وحی که همان معانی مجرد عقلی است، در قالب‌های حسی در مرتبۀ خیال، مقید است. از دیدگاه ابن‌عربی، وحی دو نوع است: یکی وحی عام که تمام موجودات عالم (ماسوی الله) را در بر می‌گیرد و دیگری، وحی خاص که همان الهام است. در تلقی وحی، گاه فرشتهٔ وحی نقش ایفا می‌کند. از آنجا که وحی شریعت و نبوت مربوط به وضع و تنظیم قوانین و برنامه‌های زندگی بشر در این دنیاست، منقطع می‌شود، اما ولایت که مربوط به چهرهٔ باطن و حقیقت دین است، استمرار می‌یابد».[۱]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- اقسام وحی؛
- ویژگی وحی عام؛
- وجوه دیگر وحی از نگاه ابن‌عربی؛
- تحقیق و بررسی؛
- ضرورت وحی و نبوت؛
- نسبت وحی و الهام؛
- تفاوت وحی و الهام؛
- نقد دیدگاه غزالی در وجه تمایز وحی و الهام؛
- وحی شعوری غیر اکتسابی و ورای طور عقل است؛
- توجیه دیدگاه غزالی توسط ابن‌عربی؛
- تحقیق و بررسی؛
- حقیقت و سرشت وحی از منظر ابن‌عربی؛
- تجلیات فرشته وحی از دیدگاه ابن‌عربی؛
- انقطاع وحی و خاتمیت از دیدگاه محیی‌الدین عربی؛
- سر انقطاع نبوت و استمرار ولایت؛
- نتیجه‌گیری؛
- پی‌نوشت؛
- منابع.
دربارهٔ پدیدآورنده
