ترجمه (برگردان زبانی)
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
ترجمه از ریشه فعل رباعی «تَرجَم» به معنای روشن و آشکار کردن و ترجمه کلام به معنای آشکار کردن مفاد سخن کسی برای دیگری است. ترجمه، در آراء ادبا، معانی ذیل را به خود دیده است: برگردان گفتار یا نوشتار از زبانی به زبان دیگر، تفسیر و شرح سخن در زبان اصلی، تفسیر سخن به زبانی دیگر. همچنین ترجمه به معنای ذکر سیرت، اخلاق و نسب شخص نیز گفته می‌شود که هم‌معنای شخصیت‌شناسی است[۱].
قرآن کریم در تاریخ، ترجمه‌های پرشماری به زبان‌های مختلف به خود دیده است. این کار در راستای ابلاغ معارف قرآن به همه اقوام و ملل بوده و امروزه نیز ضرورت و اهمیت ترجمه‌های گویا و روشن به زبان‌های مختلف برقرار است[۲]. گرچه همواره احتمال نارسایی ترجمه در مقابل معنای حقیقی وجود دارد[۳]. به گفته حضرت امام قرآن نازل شده است تا با مردم عالم مخاطبه و آنها را به سوی سعادت راهنمایی و تربیت کند[۴]. بنابراین ابلاغ معانی و مفاهیم قرآن از راه ترجمه به همه اقوام و ملل در همه زبان‌ها وظیفه دین‌شناسان و مبلغان معارف قرآن است.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک: جواهری، سید محمد حسن، درسنامه ترجمه، ص۵ - ۷.
- ↑ حضرت امام به معنای ترجمه و غایت آن توجه داشته است؛ تقریرات فلسفه، ج۱، ص۱۵۸.
- ↑ تقریرات فلسفه، ج۳، ص۵۶۸؛ شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۲۲۵؛ شرح دعای سحر، ص۲۰۱.
- ↑ تفسیر سوره حمد، ص۱۳۳.
- ↑ پناهی آزاد، مقاله «منطق فهم اسلام»، منظومه فکری امام خمینی، ص ۱۰۰.