تفسیر شیعه
مقدمه
شیعه در لغت به معنای پیرو است و در اصطلاح به کسانی گفته می‌شود که جانشینی پیغمبر اکرم (ص) را حق اختصاصی خانواده رسالت می‌دانند. شیعه به نص قرآن مجید قول پیامبر اکرم (ص) را در تفسیر آیات قرآن حجت می‌داند و برای اقوال صحابه و تابعین مانند سایر مسلمانان هیچ‌گونه حجیتی قائل نیست، مگر از راه روایت از پیغمبر اکرم (ص). همچنین به نص خبر متواتر ثقلین، قول عترت و اهل‌بیت (ع) را تالی قول پیغمبر اکرم (ص) و مانند آن حجت می‌دانند؛ از این رو در نقل و اخذ روایات تفسیری، تنها به روایات پیغمبر اکرم (ص) و ائمه اهل‌بیت (ع) اکتفا کرده‌اند.
شیعیان و ارادتمندان حضرت علی بن ابی‌طالب (ع) در تعالی فرهنگ و تفسیر قرآن نقش چشمگیری داشته‌اند. شیعه به سه گروه عمده امامیه، زیدیه و اسماعیلیه تقسیم می‌شود[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ ذهبی، محمد حسین، التفسیروالمفسرون، جلد۲،صفحه ۲۶؛ معرفت، محمد هادی، التفسیروالمفسرون فی ثوبه القشیب، جلد۱،صفحه ۴۵۳؛ قرآن درآئینه اندیشه‌ها، جلد۱،صفحه ۱۸۳؛ عنایت، غازی، هدی الفرقان فی علوم القرآن، جلد۳،صفحه ۱۰۶؛ آل جعفر، مساعدمسلم، مناهج المفسرین، صفحه ۲۳۷؛ طباطبایی، محمد حسین، شیعه در اسلام، صفحه ۲۳؛ طباطبایی، محمد حسین، قرآن دراسلام، صفحه ۸۱.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۹۴.