تناثر النجوم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

تناثر به معنای پراکنده شدن و از بین رفتن و "نجوم" به معنای ستارگان است. در آداب و رسوم عرب‏‌ها ـ پیش و پس از اسلام ـ است که نام برخی سال‏ها را طبق حوادث و رخدادهای مهم آن سال بر می‌‏گزیدند؛ برای نمونه سالی که سپاه ابرهه به خانه کعبه حمله کرد را عام الفیل نهادند. سال تناثر النجوم نیز بر اساس رخدادهای مهم آن سال نام‏گذاری شد. مشهور است که چون در سال پایانی غیبت صغری و آغاز غیبت کبری، ستارگان فروزان بسیاری در آسمان علم و دانش و تقوا افول کرده، چهره در نقاب خاک بردند، از آن سال، با این عنوان یاد شده است.

شیخ کلینی صاحب کتاب کافی، علی بن بابویه قمی و سمری[۱] آخرین سفیر حضرت حجّت (ع) از کسانی هستند که در سال ۳۲۹ ق دار فانی را وداع گفتند[۲].[۳]

پرسش‌های وابسته

  1. غیبت صغرا به چه معناست؟ و چرا از همان ابتدا غیبت کامل صورت نگرفت؟ (پرسش)
  2. علت و سبب پیدایش غیبت صغری امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  3. نقش و تأثیر غیبت صغری در غیبت کبری چیست؟ (پرسش)
  4. مبدأ غیبت صغری از چه زمانی به حساب می‌‏آید؟ (پرسش)
  5. ویژگی‌های دوران غیبت صغری چیست؟ (پرسش)
  6. حکمت غیبت صغری قبل از غیبت کبری چه بوده است؟ (پرسش)
  7. امتیاز عصر غیبت صغری بر غیبت کبری چیست؟ (پرسش)
  8. آیا دولت عباسی پیگیر اخبار امام مهدی بودند؟ (پرسش)
  9. امام مهدی برای اثبات وجود خود در عصر غیبت صغری چه تدابیری اندیشید؟ (پرسش)
  10. آیا قبل از غیبت کبری غیبت صغری ضروری بوده است؟ (پرسش)
  11. مسئولیت امام مهدی در غیبت صغرا چیست؟ (پرسش)
  12. برخی از مورخان غیبت صغرا و کبرا نواب اربعه و داستان جعفر کذاب را دیدگاه متکلمین شیعه و شاگردانشان می‏دانند؟ (پرسش)
  13. پایان غیبت صغرا چه زمانی است؟ (پرسش)
  14. ماجرای تلاش نافرجام برای دستگیری امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  15. اولین کسی که به دروغ ادعای نیابت خاص امام مهدی کرد چه کسی بود؟ (پرسش)
  16. خلفای دوران غیبت صغری چه کسانی بودند؟ (پرسش)
  17. خلفای عباسی در دوران غیبت صغری چه اقدام‌هایی انجام دادند؟ (پرسش)
  18. آخرین خلیفه عصر غیبت صغری چه کسی بود؟ (پرسش)
  19. سالی که آخرین نائب خاص امام مهدی وفات یافت چه نام دارد؟‌ (پرسش)
  20. چگونه می‌توان نیابت نواب خاص امام مهدی را اثبات کرد؟ (پرسش)

منابع

  1. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت== منابع ==

پانویس

  1. ابن داوود، رجال، ص ۳۴۱.
  2. محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۸، ص ۲۳۳.
  3. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۴۲ ـ ۱۴۳؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۲۹.