تهدید

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر از تهدیدها)

مقدمه

تهدید در لغت به معنای ترسانیدن [۱] و وعده عقوبت دادن [۲] و در اصطلاح حقوق به معنای ایجاد بیم بر جان، مال یا آبروی دیگری [۳] و در تعریفی وا داشتن دیگری به ارتکاب جرم است؛ به گونه‌ای که ترس از عاقبت فعل یا ترک مجرمانه، فاعل را مطیع سازد.[۴] تحقق تهدید اصطلاحی در جایی است که وضع سنی، شخصی، اخلاقی و سایر اوضاع تهدید شده به صورتی باشد که عرفاً و عادتاً از تهدید انجام شده بترسد؛[۵] همچنین لازم است فعل یا ترک مطلوبِ تهدید کننده برخلاف قانون و میل تهدید شده باشد،[۶] بنابراین تهدید حقوقی عملی مجرمانه است و با "انذار" که کاری ارزشی است فرق دارد، زیرا انذار هشدار و بیم از واقع است که با هدف شناساندن حق از باطل انجام می‌‌شود، از همین رو قرآن کریم منذر واقعی را خداوند می‌‌داند [۷] که آثار و پیامدهای واقعی و پوشیده گناهان را اعلام می‌‌کند ﴿إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا[۸]. پیامبران ﴿کَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَمُنْذِرِینَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلَّا الَّذِینَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ فَهَدَی اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللَّهُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَی صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ[۹] و در مرحله بعد اوصیا و عالمان دینی ﴿وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ[۱۰].[۱۱] به این کار اقدام می‌‌کنند. در جایی که تهدید بر وقوع عقد و ایقاع باشد و تهدید به حدّی نرسد که قصد انشا را از مخاطب سلب کند تهدید، مصداق "اکراه" نیز هست و چنانچه قصد انشا را سلب کند مصداق "اجبار" خواهد بود.[۱۲] با توجه به تعریف تهدید، ارعاب‌های قانونی از مصادیق تهدید اصطلاحی به شمار نمی‌آیند؛ همچنین به نظر می‌‌رسد کاربرد این اصطلاح در مورد ارعاب‌های مخالفان انبیا برای محدود کردن پیامبران و پیروانشان جای تأمّل دارد، زیرا درخواست تهدید کنندگان در چنین مواردی برخلاف قوانین پذیرفته شده در این جوامع نبوده است، با این حال به دلیل دور بودن این قوانین از منطق و حق و نیز نزدیکی فراوان این دو مفهوم، پرداختن به مجموعه مباحث ارعاب و ترساندن ناروا در این مقاله توجیه پذیر است.[۱۳]

تهدید در قرآن

جامعه بی‌تهدید از مواهب الهی

بسترسازی برای جامعه عاری از تهدید

مجازات تهدید

ابزار و اهداف تهدید

مواجهه با تهدید

منابع

پانویس

  1. الصحاح، ج ۲، ص ۵۵۶، "هدد"؛ لغت نامه، ج ۵، ص ۷۱۶۷، "تهدید".
  2. مفردات، ص۸۳۴؛ لسان العرب، ج۱۵، ص۵۰،"هدد".
  3. ترمینولوژی حقوق، ص ۱۸۳.
  4. حقوق جزای عمومی، ج ۲، ص ۹۶ - ۹۷.
  5. مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج ۲، ص ۱۴۷۶.
  6. ترمینولوژی حقوق، ص ۱۸۳.
  7. التبیان، ج ۱، ص ۶۲؛ المیزان، ج ۲۰، ص ۳۰۵.
  8. «ما شما را به عذابی نزدیک بیم دادیم در روزی که آدمی بدانچه کرده است می‌نگرد و کافر می‌گوید: ای کاش خاک بودم» سوره نبأ، آیه ۴۰.
  9. «مردم (در آغاز) امّتی یگانه بودند، (آنگاه به اختلاف پرداختند) پس خداوند پیامبران را مژده‌آور و بیم‌دهنده برانگیخت و با آنان کتاب (آسمانی) را به حق فرو فرستاد تا میان مردم در آنچه اختلاف داشتند داوری کند و در آن جز کسانی که به آنها کتاب داده بودند، اختلاف نورزیدند (آن هم) پس از آنکه برهان‌های روشن به آنان رسید (و) از سر افزونجویی که در میانشان بود؛ آنگاه خداوند به اراده خویش مؤمنان را در حقیقتی که در آن اختلاف داشتند رهنمون شد و خداوند هر که را بخواهد به راه راست رهنمایی می‌کند» سوره بقره، آیه ۲۱۳.
  10. «و مؤمنان نباید همگی رهسپار (جهاد یا آموختن دانش) شوند؛ اما چرا از هر گروه ایشان دسته‌ای رهسپار نمی‌گردند تا دین آگاه شوند و چون نزد قوم خود باز آمدند آنها را بیم دهند باشد که بپرهیزند» سوره توبه، آیه ۱۲۲.
  11. التبیان، ج ۵، ص ۳۲۲؛ الصافی، ج ۴، ص ۲۳۶.
  12. ترمینولوژی حقوق، ص ۷۴، ۱۸۳.
  13. خراسانی، علی، مقاله «تهدید»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۹.