تکبر در فقه سیاسی

تکبر از آفات مدیریت

نظام اداری، توانی است که همه انسان‌ها آن را دارند ولی وقتی تناسب مسئولیت با توانایی از نظر تعهّد و علم به هم خورد، ناگزیر زمینه رشد آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود که از اهمّ آفات نظام اداری تکبّر و طغیان‌گری است. نظام اداری، توانی است که همه انسان‌ها آن را دارند، ولی وقتی تناسب مسئولیت با توانایی از نظر تعهّد و علم به هم خورد، ناگزیر زمینه رشد آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود. هر انسانی ممکن است به تکبّر و طغیان‌گری دچار شود كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى * أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى^[۱] ولی خطر وقتی صدچندان می‌شود که این آفت به مدیریت سرایت کند^[۲].^[۳]

منابع

عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۱

پانویس

↑ «حاشا؛ انسان سرکشی می‌ورزد* چون خود را بی‌نیاز بیند» سوره علق، آیه ۶-۷.
↑ فقه سیاسی، ج۷، ص۵۰۲.
↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۵۵۰.

[1] «حاشا؛ انسان سرکشی می‌ورزد* چون خود را بی‌نیاز بیند» سوره علق، آیه ۶-۷.

[2] فقه سیاسی، ج۷، ص۵۰۲.

[3] عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۵۵۰.

[۱]

[۲]

[۳]