جبلة بن علی شیبانی در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

«اَلسَّلاَمُ عَلَى جَبَلَةَ بْنِ عَلِيٍّ اَلشَّيْبَانِيِّ»[۱]؛

«جبله» فرزند علی بن سوید بن عمرو شیبانی، منسوب به شیبان، قبیله‌ای معروف از بکر بن وائل[۲]، عدنانی و از عرب‌های شمال است[۳].

جبله از شجاعان و جنگجویان کوفه و از یاران امیرالمؤمنین (ع) بود و در جنگ صفین در رکاب آن حضرت (ع) جنگید[۴]. وی پس از آمدن مسلم به شهر کوفه به او پیوست و بیعت کرد و حضرت را تا آخرین لحظات همراهی نمود، و پس از شهادت آن حضرت در خانه اقوام و بستگانش پنهان شد، همین که متوجه شد که کاروان امام حسین به کربلا فرود آمدند، خود را به همراه سپاه عمرسعد، به کربلا رساند و در فرصت مناسبی خود را به صف یاران امام رساند، و در روز عاشورا در حمله نخست به شهادت رسید[۵].

اگر چه در تاریخ عاشورا، برای این بزرگوار جز خبر شهادت چیز دیگری نیامده نه نطقی و نه اقدام برجسته‌ای. اما هرگز از قدر و جلال او نمی‌کاهد؛ زیرا اولاً نام او در زیارت ناحیه مقدسه آمده است که خود توجه خاص به عظمت و شخصیت اوست، و ثانیاً انسان‌ها از نظر سخن و کلام متفاوتند و بعضی با اینکه دارای روحی بلند و ایمانی قوی و شجاعتی والا هستند اما از نظر نطق و بیان قدرت کمتری دارند و خود را از این جهت نشان نمی‌دهند؛ لذا جبله مردی بزرگ و شخصیتی والامقام و قابل اکرام و اعزاز بود اگرچه سخنی و اظهار عقیده ای از او به جای نمانده است.[۶]

منابع

پانویس

  1. زیارت ناحیه مقدسه، بحار الأنوار، ج۴۵، ص۷۲ اما در زیارت رجبیه، جبلة بن عبدالله یاد شده که گویا همان جبلة بن علی است. (بحارالأنوار، ج۱۰۱، ص۳۴۰).
  2. انساب، ج۳، ص۴۸۲
  3. انصار الحسین (ع)، ص۷۹، دارالاسلامیة
  4. ر. ک: اصحاب امام علی (ع)، ج۱، ص۲۳۶.
  5. تنقیح المقال، ج۲۰۷؛ ر. ک: ابصارالعین، ص۱۸۷، در مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳ و اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۰ تنها به اسم این بزرگوار که در زمره شهدای کربلا بوده است اکتفا کرده‌اند.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۳۴۴-۳۴۵.