جرم در فقه سیاسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

گناه، مترادف معصیت، اثم و ذنب[۱]. در اصل به معنای قطع میوه از درخت[۲]. ﴿أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرَامِي وَأَنَا بَرِيءٌ مِمَّا تُجْرِمُونَ[۳].

جرم از نظر جنبه‌های حقوقی یک امر اجتماعی است که بخش عمده‌ای از قانون جزا به جرم و ابعاد مختلف آن اختصاص یافته است[۴].

منابع

پانویس

  1. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۷۴-۷۵.
  2. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۹۲.
  3. «یا می‌گویند: او آن را بربافته است؛ بگو اگر آن را بربافته باشم گناه من به گردن خود من است و من از گناهی که شما می‌کنید بیزارم» سوره هود، آیه ۳۵.
  4. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص۲۰۸.