جنادة بن کعب انصاری در تاریخ اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

جناده فرزند کعب بن حرث انصاری خزرجی از یاران با وفا و شیفتگان امام حسین (ع) بود، وی به همراه همسر و فرزندش عمرو، همراه امام (ع) از مکه به کربلا آمد و در روز عاشورا در همان حمله نخست شربت شهادت نوشید[۱].

فرزندش عمرو بن جناده با این که خردسال و بیش از نُه یا یازده سال نداشت درخواست مادرش به دشمن حمله کرد و او نیز به شهادت رسید[۲].[۳]

برخی پیوستن جناده به امام را این‌چنین نقل کرده‌اند که وی در کوفه با مسلم بن عقیل بیعت کرد و به یاری او شتافت، چون بی‌وفایی کوفیان و شهادت حضرت مسلم را دید همراه عمرو بن خالد صیداوی خود را به مکه رساند و به امام ملحق شد و به کربلا آمد[۴].

او در روز عاشورا به میدان رفت و چنین رجز خواند:

أَنَا جُنادٌ وَأَنَا ابْنُ الْحارِثِلَسْتُ بِخَوّارٍ وَلا بِناکِثٍ
عَنْ بَیْعَتی حَتّی یَرِثْنی وارِثیاَلْیَوْمَ شِلْوی فِی الصَّعیدِ ماکِثٌ[۵]
من جناده فرزند حارثم. ترسو، ناتوان و پیمان‌شکن نیستم. پایبند بیعت خویش هستم تا وارثانم ارث برند، امروز پیکرم در خاک جای می‌گیرد!

آنگاه حمله دلیرانه‌ای کرد و شانزده تن را به هلاکت رساند[۶]. ولی خود در محاصره دشمن قرار گرفت. حضرت عباس (ع) آمد و او و دیگر همرزمانش را از محاصره نجات داد آنان دوباره با دشمن درآویختند و مانند شیر خشمگین جنگیدند تا به شهادت رسیدند[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. تنقیح المقال، ج۱، ص۲۳۴؛ ابصارالعین، ص۱۴۰ و رجال طوسی، ص۷۳.
  2. شرح بیشتر و سند شهادت این طفل خردسال در ذیل نام عمرو بن جناده خواهد آمد.
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۳۴۸-۳۴۹.
  4. زندگانی امام حسین (ع)، عمادزاده، ج۲، ص۳۲؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۷۵.
  5. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۸؛ نفس المهموم، ص۲۶۴.
  6. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳؛ نفس المهموم، ص۲۶۴.
  7. بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۸؛ مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة؛ تاریخ زندگانی امام حسین، ج۲، ص۳۲، عمادزاده؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۷۵؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۲۳۴.
  8. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۱۲۵.