حارث بن زیاد انصاری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

وی ساعدی[۱] انصاری از قبیله خزرج، از جنگاوران جنگ بدر، شاعر و در شمار مردم مدینه است. او به هنگام نبرد خندق، که مردم با رسول خدا (ص) بر هجرت بیعت می‌کردند، از آن حضرت خواست با پسر عمویش حوط بن یزید (و به نقلی یزید بن حوط) بر هجرت بیعت کند. پیامبر خدا (ص) فرمود: چنین بیعتی نمی‌کنم؛ زیرا انصار به سوی کسی هجرت نمی‌کنند، بلکه مردم به سوی آنان هجرت می‌کنند. آنگاه دوستی انصار را دوستی خدا و دشمنی آنان را دشمنی خدا وصف کرد[۲]. ابن سعد[۳] او را در شمار مردم کوفه آورده و از خانه وی در کوفه واقع در میان (محله) انصار خبر داده است. ابو احمد عسکری نیز از وی در شمار مردم کوفه (پس از رحلت رسول خدا (ص) یاد کرده است[۴]. ابن قانع[۵] حارث بن زیاد را دایی براء بن عازب دانسته و از او روایت کرده است که حارث از سوی رسول خدا (ص) فرمان یافت مردی را که با همسر پدرش ازدواج کرده بود، گردن بزند، اما ابن قانع وی را با حارث بن عمر، دایی زید براء، خلط کرده است [۶]. تنها راوی از وی حمزة بن ابی اسید است [۷].[۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. و به پندار ابن منده سعدی ر. ک: سمعانی، الأنساب، ج۳، ص۲۵۶.
  2. طبرانی، المعجم الکبیر، ج۳، ص۲۶۴؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۵۳؛ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۷۷۳.
  3. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۹۶.
  4. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۰۷.
  5. ابن قانع، معجم الصحابه، ج۱، ص۱۷۴.
  6. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۶۹.
  7. مسلم بن حجاج نیشابوری، المفردات والوحدان، ص ۵۷.
  8. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «حارث بن زیاد انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۶۰-۴۶۱.