حدیث‌شناسی مهدویت (مقاله)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
حدیث‌شناسی مهدویت
رتبه علمیعلمی پژوهشی
زبانفارسی
نویسندگاننجم‌الدین طبسی
موضوعاحادیث مهدویت
مذهبشیعه
منتشر شده درفصلنامه انتظار موعود
وابسته بهمرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشرزمستان ۱۳۸۰
شماره۲
تعداد صفحات۱۶
شماره صفحاتاز صفحه ۲۶۰ تا ۲۷۵ مجله
ناشر الکترونیکپایگاه تخصصی مجلات نور

حدیث‌شناسی مهدویت عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی روایاتی در باب مهدویت می‌پردازد. این مقاله ۱۶ صفحه‌ای به قلم نجم‌الدین طبسی نگاشته شده و در فصلنامه انتظار موعود (شماره ۲، زمستان ۱۳۸۰) منتشر شده است[۱]

چکیده مقاله

نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «ایشان، در "معجم الرجال" وقتی به جناب "بشر" می‌رسند، ابتدا، کلام مرحوم صدوق‌ را نقل می‌کنند که "بشر بن سلیمان، از فرزندان ابو ایوب انصاری است" و قضیه را به صورت مختصر می‌آورند و نیز به این جمله حضرت "أنژ ثقاتنا أهل البیت وإص مزکیک وملافک بفضیلة تسبق سا الشیعة ص اثوالاة سا" در این جا، تعدادی از اقوال را در مورد ایشان ذکر می‌کنیم: نظر مرحوم نمازی‌ ایشان، وقتی به محمد بن بحر می‌رسند، از این جا شروع می‌کنند که از متکلمان و عالم به اخبار و فقیه بود و نزدیک به پانصد کتاب از ایشان نقل شده است، لکن متهم به غلو است. چطور می‌شود شخصی، عامه باشد و در عین حال غالی هم باشد؟ شاید این که بعضی پنداشته‌اند ایشان سنی است، به خاطر کلام "کشی" باشد که گفته، محمد بن بحر، از غلات حنفی است و خیال کرده‌اند که منظور از حنفی، یعنی کسی که به مذهب ابوحنیفه منتسب باشد، در حالی که این طور نیست، بلکه ایشان، منسوب است به حنیفه اثال بن لجیم بن سعد که از قوم مسیلمه کذاب‌اند. پس از آن، مرحوم مامقانی، نظر مرحوم حائری را نقل می‌کنند که فرموده است: وقتی شخصی، متکلم و عالم به اخبار و فقیه است و احادیثش به صحت نزدیک و نیز کتاب‌هایش خوب و مفید است، پس دیگر معنای غلو چیست که ایشان را به آن متهم می‌کنند؟ مرحوم حائری می‌افزاید: "من از مثل ابن الغضائری و کشی، انتظار ندارم - زیرا، بسیاری از علماء در نزد ایشان، در زمره غلات‌اند"»[۱]

فهرست مقاله

دربارهٔ پدیدآورنده

نجم‌الدین طبسی
آیت الله نجم‌الدین طبسی (متولد ۱۳۳۴ نجف اشرف) تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید محمد رضا گلپایگانی، علی پناه اشتهاردی جعفر سبحانی، سید علی محقق داماد، حسین نوری همدانی، محسن حرم‌پناهی، محمد رضا طبسی نجفی، حسین وحید خراسانی و فاضل هرندی فرا گرفت. عضو هیئت علمی و شورای علمی مرکز تخصصی مهدویت، علوم حدیث، مؤسسه آموزشی پژوهشی مذاهب اسلامی و مرکز تخصصی تربیت محقق مذاهب اسلامی، استاد راهنما، مشاور و داور در جلسات دفاعیه رساله‌های سطح سه و چهار حوزه؛ تدریس در دانشگاهای کشور؛ تدریس در حوزه‌های علمیه خارج از کشور از جمله فعالیت‌های وی می‌باشد. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «الإمام الحسین فی مکة المکرمة»، «تا ظهور»، «فاطمه در آخرت»، «نشانه‌هایی از دولت موعود»، «چشم‌اندازی به حکومت مهدی»، «صوم عاشوراء بین السنة و البدعة»، «رجعت از نظر شیعه»، «دجال»، «حدیث‌شناسى مهدویت»، «بررسی احادیث عدالت مهدوی»، «درنگی در روایات قتل‌های آغازین دولت مهدی»، «نهی از قیام در بوته نقد و تحلیل روایی»، «جزیره خضرا در ترازوی نقد»، «چرایی گریه و سوگواری»، «تأملی نو در نشانه‌های ظهور»، «نگرشی در سفیانی»، «مناقب الشیخین فی التفسیر و الحدیث»، «سید حسنی در خطبة البیان» و «نگرشی در روایات سید حسنی» برخی از این آثار است.[۲]

پانویس

دریافت متن