خَبَر در فقه سیاسی
مقدمه
- علم و آگاهی به چیزی از جهت خبر[۱]، اطلاع صحیح و علم بر اساس تحقیق و دقت و احاطه[۲].
- ﴿قُلْ لَا تَعْتَذِرُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللَّهُ مِنْ أَخْبَارِكُمْ﴾[۳].
- یکی از جنبههای مهم قرآن کریم اطلاع رسانی و خبررسانی از توطئهها و اخبار دشمنان اسلام است و دیگری ذکر اخبار و تاریخ امم قبل که برای عبرت مسلمانان اهمیت بسیاری دارد.
- در فرهنگ سیاسی ایجاد ارتباط میان مردم با یکدیگر و با حکومت نیازمند خبررسانی و اطلاعرسانی است.
- در قرآن کریم بسیاری از اخبار اُمم قبل از جمله یهود که در جزیرة العرب صاحب نفوذ و تأثیر بودند، به مسلمانان رسید و هشدارهای لازم داده شد. همچنین خبر مربوط به لشکرکشی دشمنان اسلام یا توطئههای دیگر به پیامبر اکرم (ص) میرسید؛ مانند آیه شریفه ﴿وَإِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ﴾[۴] که توطئه مشرکان قریش را برای ترور آن حضرت را فاش کرد و موجب هجرت حضرت رسول (ص) به مدینه شد.[۵].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۷۳.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۰.
- ↑ «عذر نیاورید که هرگز باورتان نخواهیم داشت؛ خداوند ما را از اخبار شما آگاه کرده است» سوره توبه، آیه ۹۴.
- ↑ «و (یاد کن) آنگاه را که کافران با تو نیرنگ میباختند تا تو را بازداشت کنند یا بکشند یا بیرون رانند» سوره انفال، آیه 30.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۴۷.